Beijing blijkt een ondergrondse schatkamer te hebben waarvan zelfs ik, zo’n frequente bezoeker, voorheen geen weet had. Het is een verzameling van stenen kunst, maar de harde kern bestaat uit een groot aantal schilderijen in natuursteen die niet door de kunstenaar gemaakt, maar ontdekt zijn. En zonder ook maar één penseelstreek te zetten.
Voorbeeld van een natuurschilderij in steen; foto van de auteur
Toeval
We ontdekten het museum bij toeval op de Chinese tegenhanger van Google Maps: Baidu Maps. Het lag op loopafstand van ons hotel, dus waarom er niet even gaan kijken? Het museum bevindt zich onder een hotel dat met recht de naam Museum Hotel draagt. Meteen na binnenkomst in de lobby zie je aan je linkerkant een aanwijzing die naar een lift leidt. Het duurt nog enige tijd alvorens de lift beneden is, want het museum bevindt zich in de tweede kelderverdieping. Het uitzicht bij het opengaan van de deur is daardoor extra indrukwekkend.
Schilderijen zonder schilder
Li Yingjie, de kunstenaar, begint met een brok ruwe steen waarin al patronen zichtbaar zijn. Dat kunnen mineralen zijn, maar ook versteende bloemen en planten uit jongere perioden van onze planeet (de brochure spreekt van 120 miljoen jaar!). Hij zaagt die steen vervolgens in dunne plakken, totdat hij in het patroon van het snijvlak betekenis begint te zien. Op basis daarvan verzint hij een passende titel, zoals rustgevende ‘Besneeuwde Bergen’ of een onstuimige ‘Veldslag’ (zie foto). Van een afstand zien ze eruit als traditionele Chinese aquarellen, maar van dichtbij wordt de hand van de natuur zichtbaar.
Andere kunst
Er is nog meer te zien. Er staan ook sculpturen in het museum, waarvan sommige imitaties zijn van beroemde kunstwerken zoals de Gesluierde Christus in Napels. Ook hangt er een aantal olieverfschilderijen. De ruimte is in meerdere, grotere en kleinere, hogere en lagere, kamers ingedeeld. Een van de hallen heeft een extra hoog plafond en is ingericht als een kapel. Voorts is er een hal waarvan de wanden bedekt zijn met vele miniaturen van Boeddhafiguren, zoals in veel Boeddhistische tempels, maar met daartussen kleine imitaties van beroemde beelden als De Denker van Rodin. Het zijn dus speelse imitaties en daardoor krijgen ze toch weer een eigen karakter. Het gemeenschappelijke aspect van al die kunst blijft prominent zichtbaar: steen.
Fotogeniek
Het museum blijkt met name in trek onder mensen die zich in diverse vreemde kostuums willen laten fotograferen. Al in de lobby van het hotel viel ons het aantal vrouwen met fraaie hoeden en jurken op. Beneden zagen we twee meisjes in gothic stijl (zwarte jurken en schoenen, zwarte lippen en gebleekt haar) die zich in allerlei poses en tegen diverse achtergronden lieten fotograferen. Zo laat dit museum ook weer een ander aspect van de sociale diversiteit van China zien.
Dit museum is absoluut een bezoek waard en het is nog gratis toegankelijk ook.
Bron: eigen observaties van de auteur
