Bij verwijten aan China over oneerlijke handelspraktijken hoort onveranderlijk het argument van het grote handelsoverschot, zowel met de VS als de EU. China verkoopt bij ons van alles, en koopt weinig. Zo kan het toch niet verder? In de South China Morning Post kijkt Tom Holland breder: er is nog een globaal Chinees handelsoverschot voor goederen, maar het economisch belangrijker overschot op de betalingsbalans is weggesmolten.
De groei van de Chinese economie is in 2018 vertraagd tot 6,6 %. Dat is iets hoger dan het doel van 6,5 % dat de regering voor het afgelopen jaar had gesteld. In 2017 bedroeg de groeisnelheid nog 6,8 %. Over het hele jaar nam de snelheid gestaag af en in het vierde kwartaal groeide de Chinese economie ‘nog maar’ met 6,4 %. Laag, lager, laagst De snelheid waarmee de economie van China vooruitgaat is…
De Economische Conferentie die de strategie voor 2019 bepaalde, concretiseert die met diverse maatregelen. Het Volkscongres bespreekt een wetsontwerp dat de 3 systemen voor buitenlandse ondernemingen eenvormig wil maken. Er is een kortere lijst opgemaakt van sectoren waarin het privé- en buitenlands kapitaal niet mag investeren. De volgende jaren zal ook meer worden ingevoerd.
In september is het 10 jaar gelelden dat het faillissement van Lehman Brothers het wereldkapitalisme op de rand van de afgrond bracht. De crash leidde uiteindelijk niet tot de totale ineenstorting, maar bracht wel een depressie mee van dezelfde grootteorde als in de jaren 30. Voor de meeste economieën was het voorbije decennium verloren, met lage groei, weinig investeringen, lage productiviteitsgroei, gekenmerkt door schulden en overheidstekorten, en virtueel zonder enige verbetering van het reële inkomen voor 90% van de bevolking.
Opvallend in deze periode is de ononderbroken opkomst van China. Oorspronkelijk werd China ook zwaar door de crisis getroffen, maar het was in staat zich snel te herpakken. Vandaag is het een van de belangrijkste economische grootmachten, en het schuift stilaan op naar het centrum van de wereldorde.
‘Om China te kunnen begrijpen, moeten we afleren wat we al weten over het land’ is een inspirerend en uitdagend opiniestuk van Pascal Coppens dat verscheen op de website bloovi.be. We nemen het met toestemming hier over. Zoals steeds op chinasquare.be is geeft deze opinie uitsluitend de mening van de auteur weer. Coppens is China Evangelist en Keynote Speaker bij nexxworks
Naar aanleiding van het overlijden van Samir Amin halen we even dit artikel uit 2013 naar voren. De ontwikkelingsdenker zei toen op een hearing van de “European United Left” en de “Nordic Green Left”-fracties van het Europees Parlement dat China het enige groeiland was met een soeverein project.
Maandag heeft de regering besloten tot fiscale en financiële maatregelen om het binnenlands verbruik aan te zwengelen en de economie te ondersteunen. Dit gebeurt als antwoord op externe onzekerheden. De focus ligt op kleine en middelgrote bedrijven (kmo)
De eenzijdige handelspolitiek van de VS drijft de EU en China in een ad hoc coalitie. Juncker en Tusk hebben die bezegeld in Beijing. Wat verenigt en wat verdeelt de partners?
In de weekendbijlage van 9 juni bij de linkse Duitse krant Junge Welt verscheen onlangs een interview van Simon Zeise over China met de econoom Wolfram Eisner. Het thema: ‘Marx in Beijing. De communistische leiding bevordert niet alleen de ideologische klassenstrijd’.
Aangezien het interview een inhoudelijke bijdrage levert tot de discussie of China nu al dan niet socialistisch is, hebben we het met toelating van Junge Welt vertaald.
Het politbureau van de Communistische Partij van China heeft zich over de economische situatie gebogen. De groei blijft stevig in het eerste trimester. In het optimistisch communiqué klinken toch enkele terechte zorgen door, vooral over de geopolitiek .
