Zopas verscheen een lijvig dossier van de hand van China Vandaag-hoofdredacteur Ng Sauw Tjhoi over de Oeigoeren in de Chinese autonome regio Xinjiang. In deze tijden van Koude Oorlogsretoriek tegen China biedt het dossier stevig weerwerk tegen de desinformatie die over deze Chinese minderheid wordt verspreid. Het is verschenen als speciaal themanummer van China Vandaag, het tijdschrift van de Vereniging België-China.
Bi Jianlu, commentator bij de South China Morning Post, schrijft dat er ten opzichte van China in het Westen ‘een subtiele maar waarneembare verschuiving gaande is (…) en een afzwakking van de harde kritiek, naast een aanhoudende analytische focus’. Dat lijkt enigszins te kloppen, maar we zijn er lang nog niet.
Trouwe lezers van deze site kunnen het zich wellicht niet of nauwelijks voorstellen, maar de overgrote meerderheid van de Europeanen zijn voor hun kennis van China afhankelijk van de reguliere media. Daarin wordt China vrijwel altijd negatief beschreven. Vaak gebeurt dat direct, maar evenzo vaak doen zij dat via slinkse taaltrucs. In dit artikel een analyse van de meest gebruikte.
Je kunt deze dagen geen site over China opzoeken of er staat op de home page minstens één opmerking over de succesvolle tweede tekenfilm over Ne Zha. Een aspect waarop de meeste van die rapportages het af laten weten is de oorsprong van de mythologische figuur. Dit artikel poogt dit hiaat aan te vullen.
De West-Europese pers is in haar berichtgeving over Beijing altijd erg kritisch geweest. Onderwerpen als ‘mensenrechten’, ‘politieke onderdrukking’, en de ‘gevaarlijke invloed’ van China op de wereldpolitiek mochten in geen enkel artikel ontbreken.Toch heeft het er In de nieuwe veiligheidscontext waarin Europa’s traditionele Atlantische zekerheden wegvallen, de schijn van dat de West-Europese pers een mildere toon aanslaat tegenover China.
Na zoveel discussies en commotie naar aanleiding van de lancering van DeepSeek is het tijd om eens boven die publicaties te gaan staan om te kijken waar deze nu echt over gaan en waar dit allemaal toe zou kunnen leiden.
Weer aan het eind gekomen van een langer verblijf in China is het een goed moment om in gedachten terug te kijken naar wat ik de afgelopen weken zoal meegemaakt, gehoord en gezien heb. Met wie heb ik gesproken? Over welke onderwerpen? Wat zijn de courante opinies over zaken die er op dit moment in China en de wereld toe doen? Mijn aandacht valt dit keer echter niet in de eerste plaats op de inhoud, maar op de vorm.
Deze week lanceerde China’s grootste sportforum Hupu een thread met de titel: ‘Wanneer ben je gestopt met geloven in het westerse discours?’ Hupu heeft meer dan 100 miljoen fans en 80 miljoen actieve gebruikers. Een drieehonderdtal gingen in op de thread. The China Academy verzamelde de belangrijkste antwoorden.
De voorbije week zagen we een voorbeeld van een tendentieus verhaal over China verspreid door kwaliteitsmedia. Al gehoord van Chat Xi PT, een nieuw AI programma gebaseerd op de gedachten van Xi Jinping?
De website ‘What’s on Weibo’ die de Chinese sociale media analyseert, richt deze keer een onderzoekende blik op de westerse mediacollega’s: Wat is de bron van hun nieuws en wat is er echt aan de hand?
de voorbije nummers van de wekelijkse rubriek De Leestafel waarin we de aandacht vestigen op artikelen over China die ons zijn opgevallen.
