
Welke geopolitieke druk heeft de verslechtering van de betrekkingen tussen de EU en China veroorzaakt? Een slaafse loyaliteit aan de Amerikaanse geopolitieke prioriteiten.

Aan het begin van deze eeuw kampten de meeste Afrikaanse landen nog met zwakke overheidsstructuren, lage technologische capaciteiten en een fragiele sociale samenhang. Afrika leek toen het minst waarschijnlijke continent om een moderne industriële basis op te bouwen. In 2000 betitelde The Economist het continent nog als ‘hopeloos’. Ruim een decennium later sierde ‘Africa Rising’ de cover van het tijdschrift. In 2013 sprak het al van een “Aspiring Africa”. Het Zwarte Continent durft het eindelijk aan concrete aspiraties uit te spreken.

Tachtig jaar na de Japanse capitulatie woedt een nieuw soort strijd: die om het geheugen. Terwijl China in september zijn overwinning herdacht, begonnen in westerse media analyses te verschijnen die de rol van de Communistische Partij van China (CPC) in de oorlog minimaliseerden. Soms werd zelfs gesuggereerd dat China nauwelijks iets heeft bijgedragen aan de geallieerde overwinning. Het discours wankelt niet alleen historisch, het toont ook aan hoe de geopolitiek van vandaag het verleden herschrijft.

Het Afrikaanse Guinee verscheepte onlangs de eerste lading ijzererts uit het mijngebied van Simandou. Daarmee komt een einde aan bijna drie decennia van vertragingen bij de exploitatie van ’s werelds grootste onontgonnen voorraad hoogwaardig ijzererts. Chinese investeringen zorgden uiteindelijk voor de doorbraak.