De Chinese mijnbouwer CMOC Group die een leidend kobaltproducent is in Congo beleeft een turbulente periode. In het tweede kwartaal van 2025 daalde de omzet van de groep met meer dan 17 % ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Eind juni rapporteerde het bedrijf dat haar kobaltvoorraden in Congo door een uitvoerverbod van de regering tot meer dan 57.000 ton (+35%) waren gestegen. In een toch al gespannen internationale markt dreigt een tekort. De geopolitiek is niet veraf.
Na jaren van Chinese dominantie in de mijnbouwsector van de Democratische Republiek Congo (DRC), komt er toenemende druk vanuit de Verenigde Staten. Washington probeert opnieuw voet aan de grond te krijgen in de strategisch belangrijke grondstoffensector van het land. Dat leidt – eens te meer – tot groeiende spanningen tussen beide grootmachten.
Staat er een nieuwe confrontatie tussen de VS en China op stapel in Oost-Congo? De Congolese premier Tsjishekedi roept Washington ter hulp tegen de oprukkende rebellen van de M23-beweging in zijn land. Trump is bereid die steun te verlenen, in ruil voor vrije toegang van Amerikaanse bedrijven tot de Congolese bodemrijkdommen. Is er een nieuwe grondstoffendeal à la Oekraïne in de maak, dit keer in Centraal-Afrika? En hadden de Chinezen daar al geen ruime mijnconsessies verworven? Moeten die dan op de schop? Tuurlijk, zegt Trump. Een nieuw conflict is in de maak. Hoe zit dat eigenlijk met de Chinesse aanwezigheid in Afrika? En heeft de gewone Afrikaan er baat bij als Washington het daar (weer) zou overnemen? Een terugblik op de recente Afrikaanse geschiedenis verheldert!
Dat China en Congo in de loop ter tijd een win-win samenwerking zijn aangegaan – en niet een soort neokoloniale relatie – wekt bij sommige westerse politici en commentatoren onrust.
