Met het verhaal over een ‘operatie doofpot’ blijft men het vertrouwen ondermijnen in wat er uit China komt, of het nu gaat om hulpgoederen of om informatie. Daarom is het misschien beter nu nog eens terug te kijken naar het begin van de uitbraak en niet te wachten tot de pandemie overwonnen is.
Wantrouwen tegen China kan de mondiale strijd tegen COVID-19 ondermijnen en dat eist mensenlevens. Dat is iets waar ook het Amerikaanse blad The Atlantic in het artikel ‘Trump’s Break With China Has Deadly Consequences’ (28 maart) terecht de alarmklok over luidt.
Tijd verloren?
Media blijven herhalen dat de Chinese overheid in het begin van de epidemie de andere kant heeft opgekeken. Sommigen beweren zelfs dat dit lange tijd heeft geduurd. De journalisten die zoiets schrijven negeren vaak het feit dat hun eigen regeringen COVID-19 niet ernstig genomen hebben, hoewel zij al veel meer wisten over de aard van het nieuwe coronavirus en over hoe dat virus te bestrijden. Het is op die manier dat de meeste tijd is verloren gegaan. En dat is dan weer een van de mogelijke verklaringen waarom het epicentrum van Hubei verhuisd is naar Europa en daarna naar de VS.
Situation Report 1
Zelfs op serieuze progressieve websites kun je nu nog verwijzingen lezen naar ‘een doofpot van de Chinese regering’. De feiten zijn echter anders.
De Wereldgezondheidsorganisatie, de WHO schrijft in Situation report 1 van 21 januari 2020 (pdf) zie https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019/situation-reports/
On 31 December 2019, the WHO China Country Office was informed of cases of pneumonia unknown etiology (unknown cause) detected in Wuhan City, Hubei Province of China.
From 31 December 2019 through 3 January 2020, a total of 44 case-patients with pneumonia of unknown etiology were reported to the WHO by the national authorities in China. During this reported period, the causal agent was not identified.
The Chinese authorities identified a new type of coronavirus, which was isolated on 7 January 2020.
On 11 and 12 January 2020, the WHO received further detailed information from the National Health Commission China that the outbreak is associated with exposures in one seafood market in Wuhan City.
On 12 January 2020, China shared the genetic sequence of the novel coronavirus for countries to use in developing specific diagnostic kits.
Overheidsmededeling op 5 januari
Op 7 januari 2020, de dag waarop de WHO van de Chinese overheid vernam dat een nieuw coronavirus de oorzaak was van de verdachte longontstekingen, schrijft de China Daily
On Sunday, the Wuhan Health Commission said in a statement that the pneumonia was not Severe Acute Respiratory Syndrome, Middle East Respiratory Syndrome or bird flu, and they were still working to identify the source and cause of the outbreak. …
‘Razendsnel’
Sunday, dat was 5 januari. Op dinsdag 7 januari konden wijzelf in het artikel Veel longontstekingen met onbekende oorzaak in Wuhan verwijzen naar het hierboven vermelde stuk uit de China Daily. Volgens de Nederlandse microbiologe Rosanne Herzberger legden Chinese wetenschappers ‘de genetische code van het virus al razendsnel bloot en deelden ze het met de hele wereld’ (De Standaard weekblad 21 maart). Razendsnel, dat is dus volgens de WHO op 12 januari (zie boven). Waarom is dat positief en bijzonder? Zo konden wetenschappers over de hele wereld ermee aan de slag om onderzoek te doen, o.a. met het doel diagnostische tests te ontwikkelen.
Twijfel – onderzoek – zekerheid
Tijdens de laatste week van december 2019 was het steeds duidelijker geworden dat er een aantal verdachte longontstekingen voorkwam in ziekenhuizen in Wuhan en dat er tussen die gevallen een verband bestond. Het vermoeden rees dat het om een coronavirus ging, maar het was duidelijk niet SARS. Er waren toen nog veel meer onzekerheden dan er zelfs nu nog bestaan (denk maar aan de zoektocht naar ‘patiënt zero’). Er waren nog geen gevallen bekend van overdracht van mens op mens en men hoopte dat dit zo zou blijven. Later zou men uitpuzzelen dat een geval van longontsteking gemeld op 12 december van het zelfde verdachte type moest geweest zijn.
De juiste aanpak
De aanpak die medische specialisten wereldwijd nu als correct en zeer leerzaam zien begon zodra men zekerheid had. Op 14 januari 2020 waren er 35 infraroodthermometers geïnstalleerd op luchthavens, treinstations, langeafstandsbusstations en veerbootterminals. Op 20 januari constateerde de WHO dat de nationale overheid in alle provincies van China actief de besmettingen liet opsporen. Op 22 januari begon de officiële krant Global Times met een uitvoerige en betrouwbare real time update van de gebeurtenissen en ontwikkelingen rond de uitbraak. Op 23 januari ging Wuhan volledig dicht.
Blijvende vragen
De mythe van het wekenlange verzwijgen is een geval van kwaadaardige desinformatie. Voor alle duidelijkheid: desinformatie uit niet-Chinese bron, ingezet als wapen in de nieuwe koude oorlog. Het heeft hooguit drie weken geduurd voor duidelijk werd wat er precies aan de hand was en hoe erg dat was. Over de aard van het nieuwe coronavirus en hoe het zich zal ontwikkelen bestaan er trouwens nog steeds grote onzekerheden. Dat de lokale overheid in die situatie paniek wilde vermijden is begrijpelijk, maar ze heeft dat stuntelig aangepakt en heeft daarvoor een sanctie gekregen. Zodra het bewezen was dat er een uitbraak was van een nieuw, gevaarlijk en dodelijk coronavirus heeft de Chinese overheid alle informatie waarover ze beschikte onmiddellijk met de Chinese bevolking en met de internationale gemeenschap gedeeld. Ze heeft zo snel mogelijk de WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) volledig op de hoogte gebracht. Zo is het aantal besmettingen in de meeste Chinese provincies veel kleiner gebleven dan in Hubei. (Daar heeft trouwens onder andere ook de de facto autonome provincie Taiwan veel voordeel van gehad).
Het overlijden van Dr.Li
Wel heeft de overheid na een zorgvuldig gerechtelijk onderzoek toegegeven dat het fout was Dr. Li Wenliang, een jonge oogarts, te laten berispen door de politie, omdat hij uit bezorgdheid voor de patiënten, interne mails had verspreid voordat het wetenschappelijk vaststond dat het om een nieuw coronavirus ging. Dr. Li is blijven doorwerken en heeft zich, zoals duizenden van zijn collega’s, opgeofferd en in gevaar gebracht. Hij is zelf op 7 februari aan COVID-19 overleden. Met wijsheid achteraf heeft de lokale overheid begrepen dat ze Dr.Li’s bezorgdheid beter positief had kunnen inzetten, in plaats van ze te onderdrukken. Zowel in als buiten China zijn er echter krachten die de dood van Dr.Li nog steeds willen misbruiken om de Chinese regering verdacht te maken, enkele buitenlandse politici om het eigen falen te verdoezelen. Zou dat niet nog veel meer slachtoffers vragen?
Bronnen: WHO.int, China Daily, Global Times, The Atlantic, Wikipedia
Sinds 22 januari kun je dagelijks de gebeurtenissen en ontwikkelingen rond COVID-19 bijhouden op de Real-time update on coronavirus outbreak van Global Times. Die wordt per dag een aantal keer geactualiseerd en is betrouwbaar en uitvoerig.
Heel toevallig ben ik op deze commentaar terechtgekomen en ik ben hier heel blij mee. Deze fact checking strookt volledig met mijn eigen vaststellingen en tijdslijn. Omwille van familiale omstandigheden hebben wij vanaf het prille begin deze COVID-ontwikkelingen met bijzondere interesse op de voet gevolgd en het stoorde mij enorm in de pers telkens verhalen te lezen die niet strookten met mijn perceptie en vaststellingen. ok, China heeft er 3 weken over gedaan. Maar zij dienden te beginnen vanaf zero. Met de wetenschap van hun ervaringen en research volledig beschikbaar hebben wij er maanden over gedaan. En zelfs vandaag nog wil elk land opnieuw het (COVID-)wiel uitvinden. De blamage aan China is niet fair, niet terecht en niet rechtvaardig. Het is de spreekwoordelijke paraplu die onze politieke “leiders” nu bovenhalen. Ik raad aan: Professor Fukuyama, Johns Hopkins University en Humo: https://www.humo.be/nieuws/de-laksheid-van-de-belgische-overheid-heeft-veel-levens-gekost~b64dfe2e/?r