zie ook culturele nijverheden
Guochao ‘nationale trend’ is een parapluterm voor uitingen die gebaseerd zijn op de traditionele cultuur van China. De snelle verbetering van de levensstandaard van burgers heeft het identiteitsgevoel en vertrouwen in de eigen cultuur verhoogd. De overheid stimuleert dit proces, dat door de toename van de kritiek op China in het buitenland nog verder versterkt wordt. Al deze uitingen van de Chinese cultuur vormen tezamen al een eigen markt met een waarde van RMB 1226,66 miljard in 2024.
Eerder schreef ik een achtergrondartikel over Ne Zha, de hoofdpersoon van de Chinese tekenfilm Ne Zha 2. Gisteren had ik eindelijk de gelegenheid de film te zien, in het Chinees gesproken, met Chinese en Engelse ondertiteling. Het is zo’n overweldigend spektakel, dat het nog niet zo makkelijk is de film voor mensen die het niet zelf gezien hebben te duiden. Ik doe hier toch een poging.
Trouwe lezers van deze site kunnen het zich wellicht niet of nauwelijks voorstellen, maar de overgrote meerderheid van de Europeanen zijn voor hun kennis van China afhankelijk van de reguliere media. Daarin wordt China vrijwel altijd negatief beschreven. Vaak gebeurt dat direct, maar evenzo vaak doen zij dat via slinkse taaltrucs. In dit artikel een analyse van de meest gebruikte.
De Standaard van 10 maart publiceerde een interview met ‘mensenrechtenactivist’ Kenneth Roth. Roth is ex-directeur van Human Rights Watch en is al 30 actief bezig met mensenrechten. Gezien de lengte en diepte van zijn activiteiten doet zijn mening over de staat van de wereld van het moment er zeker toe. In dit interview noemt hij China de grootste bedreiging van de mensenrechten en meent dat China ‘het wereldwijde systeem van mensenrechten wil vernietigen’. Dat vraagt om een wederwoord.
Je kunt deze dagen geen site over China opzoeken of er staat op de home page minstens één opmerking over de succesvolle tweede tekenfilm over Ne Zha. Een aspect waarop de meeste van die rapportages het af laten weten is de oorsprong van de mythologische figuur. Dit artikel poogt dit hiaat aan te vullen.
Op de leestafel leggen wij artikelen van andere websites. Vaak zijn dat stukken van Chinese experts die in eigen land bekend zijn, maar hier (nog) niet. Deze week: twee vooraanstaande economen en twee academici verbonden aan de Xinhua Institute thinktank. Zelfvertrouwen lijkt de gemeenschappelijke rode draad te zijn tussen hun zeer uiteenlopende betogen.
Onlangs publiceerde ik een artikel over mijn bezoek aan de Taoïstische Tempel van de Vuurgod in Beijing. Ik eindigde met de belofte dat ik snel terug zou komen met een artikel over de ‘lokalisatie van religie’ in China, ook wel ‘verchinezing van religie’ genoemd. Het is een onderwerp dat gevoelig ligt, vandaar dat ik het hier met een concreet voorbeeld uit het tijdschrift ‘Chinese Religie (Zhongguo Zongjiao)’ introduceer.
Drie bedreigde tradities van minderheden zijn gered door inspanningen van de Chinese regering om hun culturele identiteit te bewaren De recente Unesco bijeenkomst heeft ze opgenomen op de lijst van Immaterieel Cultureel Erfgoed.
Het eerste station van onze reis is Datong, een stad van wat in China tweede lijn heet. Het was lange tijd een industriestad omringd door kolenmijnen en berucht om de slechte luchtkwaliteit. Ik bezocht Datong eerder tijdens een zakenreis in januari 2001. Nu, 23 jaar later, ben ik er opnieuw als toerist geweest. De veranderingen zijn opmerkelijk.
Gordon Dumoulin is een Nederlander die al vele jaren in China woont en werkt. Hij heeft in die tijd een gezonde interesse in het land en zijn cultuur ontwikkeld die hij gul met de wereld deelt op diverse online platformen. Onlangs gaf Gordon een uitgebreid interview op het Nederlandse Youtube kanaal De Nieuwe Wereld. In dit interview geeft hij stevige tegenwind aan de voortdurende stroom van uitsluitend negatieve berichten over China in onze media. Graag geven wij de URL van dit verslag aan onze lezers door.
