Dit artikel over de kwalitatieve Sprong voorwaarts die China plant verscheen oorspronkelijk in het Engels in de neuwsbrief van Pascal Coppens ‘This Month in China’
De vertaling gebeurde met goedkeuring van de auteur door ChinaSquare/Frank Willems.
De standpunten in opiniestukken zijn niet noodzakelijk identiek aan de redactionele lijn van ChinaSquare. De verantwoordelijkheid voor de inhoud ligt bij de auteur.
De pauze voor de Sprong
Het nieuws van de maand was onmiskenbaar ontmoeting van Xi Jinping en Donald Trump in Busan, Zuid-Korea, voor wat beide partijen later omschreven als een ‘constructief en pragmatisch’ gesprek. Het resultaat: een pauze van een jaar in de handelsoorlog die de wereldeconomie bijna tien jaar lang heeft getekend en de afgelopen zes maanden een hoogtepunt heeft bereikt.
Washington stemde ermee in de gemiddelde invoerrechten op Chinese goederen te verlagen van ongeveer 57 procent naar 47 procent en nieuwe maatregelen op te schorten die gericht zijn tegen veel Chinese bedrijven in het buitenland. In ruil daarvoor hief Beijing bepaalde exportbeperkingen voor zeldzame aardmetalen voor minstens een jaar op en hervatte het de grootschalige import van sojabonen uit de Verenigde Staten. Beide partijen beloofden nieuwe heffingen op de scheepsbouw en havenlogistiek te bevriezen – een symbolische stap als men er mee rekening houdt hoe strategisch gevoelig deze sectoren zijn geworden.
Op papier lijkt de deal een wapenstilstand. In werkelijkheid markeert het een verandering in perceptie. China gaf niet zomaar minder toe dan de VS; het kwam uit Busan als een gelijke. Zelfs Trump noemde het, met zijn gewone flair, een ‘G2’-bijeenkomst” en erkende Peking als Washingtons gelijke in plaats van als uitdager.
Voor China had de timing niet beter gekund. Een pauze van een jaar geeft Beijing de ruimte om zijn volgende masterplan – de agenda voor ‘nieuwe kwalitatief hoogwaardige productiekrachten’ – te versnellen. Terwijl het Westen de de-escalatie viert, bereidt China zich al voor op de volgende sprongsgewijze verandering. De wapenstilstand geeft China tijd, niet voor rust, maar maar om zich heruit te vinden.
Het moment vóór de Sprong
Slechts een week voor de bijeenkomst in Busan riep de Communistische Partij van China de Vierde Plenaire Vergadering van haar 20ste Centraal Comité in Beijing bijeen. Volgens het officiële communiqué van 23 oktober 2025 stelde de vergadering dat China ‘meer zelfredzaamheid en kracht in wetenschap en technologie moet bereiken en de ontwikkeling van nieuwe, kwalitatief hoogwaardige productiekrachten (New Quality Productive Forces of NQP) moet sturen.’
In China’s beleidscyclus fungeert het Vierde Plenum als een brug tussen twee vijfjarenplannen – het evalueert de resultaten van het 14e vijfjarenplan (2021-2025) en zet de toon voor het 15e (2026-2030). Tijdens de bijeenkomst van dit jaar nam de partij haar officiële aanbevelingen voor het nieuwe plan aan, dat formeel zal worden goedgekeurd tijdens het Nationale Volkscongres in maart volgend jaar.
De aanbevelingen introduceren het concept van ‘nieuwe kwalitatief hoogwaardige productiekrachten’ nu als een formeel plan, niet langer als een slogan. Dit markeert meer dan een beleidswijziging – het herdefinieert hoe China van plan is zijn economie de komende vijf jaar te laten groeien. Het communiqué roept op tot hoogwaardige ontwikkeling als leidende doelstelling, gedreven door hervorming, innovatie, onderwijs en technologische zelfredzaamheid.
China wedijvert niet langer op snelheid en schaal. Het bereidt zich voor op een Sprong die slim en duurzaam zal zijn.
Het plan voor de Sprong
Het ‘Made-in-China 2025′-plan van het afgelopen decennium draaide om betere machines. De agenda voor de nieuwe, kwalitatief hoogwaardige productiekrachten draait om slimmere geesten voor het komende decennium. Het markeert China’s volgende grote transformatie – van industriële macht naar innovatiekracht, van volume- naar waardecreatie, van achterstand inhalen naar leiden.
In mijn boek ‘China’s Next Miracle’ beschrijf ik nieuwe, kwalitatief hoogwaardige productiekrachten als de architectuur van China’s economie van de volgende generatie– een model dat niet meet hoeveel China produceert, maar hoe geavanceerd, efficiënt, groen en intelligent de industrie en samenleving worden.
In mijn nieuwsbrief van december 2024 schreef ik al dat 2025 een cruciaal jaar zou zijn voor deze verschuiving – en vandaag is die voorspelling werkelijkheid geworden.
Het kader van de Nieuwe, Kwalitatief hoogwaardige ProductieKrachten hierboven legt vast hoe China vooruitgang herdefinieert in vier onderling verbonden dimensies. Het omarmt de opkomst van NIEUWE industrie, technologie, infrastructuur en mentaliteit die een paradigmaverschuiving voor het land markeren; het begeleidt de opkomst van hogere KWALITEITSnormen op het gebied van innovatie, digitalisering en milieu-excellentie voor de industrie; het stimuleert een hogere efficiëntie door automatisering, AI en data die de totale factorPRODUCTIVITEIT verhogen; en het smeedt de onderliggende KRACHTEN die transformatie aandrijven: O&O-intensiteit, talentdiepte, beleidsondersteuning en een dynamisch startup-ecosysteem. Hoe meer deze vier lagen samenwerken, hoe meer de Chinese economie zichzelf van binnenuit verbetert, van groei gedreven door uitvoer en investeringen naar nieuwe groei geworteld in interne capaciteit en binnenlandse consumptie.
Made in China 2025′ draaide volledig om industriële modernisering; New Quality Productive Forces draait volledig om economische evolutie: het integreren van technologie, talent en duurzaamheid in één kader dat transformeert hoe economische en maatschappelijke waarde zelf wordt gecreëerd. Dit masterplan dient als blauwdruk om de Chinese groei de komende tien jaar op ongeveer 5 procent per jaar te houden – niet door expansie, maar door zich heruit te vinden.
De Sprong zelf
Met het New Quality Productive Forces plan wil China niet alleen zijn positie in het wereldwijde innovatielandschap versterken, maar ook verschillende existentiële uitdagingen het hoofd bieden. Het land werkt tegelijkertijd aan het beschermen van de economie van vandaag en aan de ontwikkeling naar een moderne samenleving voor morgen. Deze dubbele missie is complex en gelaagd, dus hieronder vindt u een vereenvoudigde matrix om te illustreren hoe ik het NQPF-kader voor ogen heb.
Elk van deze dimensies sluit ook aan bij een specifiek doel van China’s transformatie. ‘NIEUW’ vertegenwoordigt een paradigmaverschuiving naar toekomstgerichte industrieën en bedrijfsmodellen. ‘KWALITEIT’ belichaamt hogere normen voor output, productkwaliteit en milieuverantwoordelijkheid. Deze twee doelstellingen zijn ontworpen om China wereldwijd ‘relevant’ te houden als economische macht te midden van een turbulent geopolitiek landschap.
‘PRODUCTIEF’ weerspiegelt het streven naar efficiëntie en slimmer gebruik van hulpbronnen. En ‘KRACHTEN’ staat voor de mobilisatie van middelen als drijvende krachten – menselijk, financieel en institutioneel – om de gehele economie te transformeren. Deze twee doelstellingen zijn ‘existentieel’ van aard en gericht op het waarborgen van de stabiliteit van de Partij, het welzijn van de bevolking en de continuïteit van de Chinese beschaving.
Het verschil tussen de ‘beschermende’ strategieën om de algehele KWALITEIT en PRODUCTIVITEIT van industrieën te verhogen en de toekomstprojectiestrategie om iets NIEUWS te creëren met moderne intellectuele KRACHTEN, ligt in hun aard. Het “beschermingsplan” (linkerkwadranten) zal naar verwachting systematischer zijn – met duidelijke doelen en meetbare parameters – terwijl het “toekomstplan” (rechterkwadranten) zich meer zou moeten richten op visie en transformatie.
Het beschermingsplan zal normaal gesproken voornamelijk vanuit Beijing worden aangestuurd door middel van regelgeving en middelen, terwijl het visionaire plan meer door de markt en bedrijven moet worden aangestuurd door middel van bewustwording en prikkels vanuit Beijing. Het eerste is concreet; het tweede ambitieus.
Samen zullen ze China’s blauwdruk voor het komende decennium vormen – een verschuiving van wereldfabriek naar wereldlaboratorium, van technologische inhaalslag naar eigen creatie. Het transformeert nieuwe kwalitatief hoogwaardige productiekrachten van een economisch beleid naar een maatschappelijk transformatiemodel, waarbij innovatie wordt gekoppeld aan onderwijs, groene groei, industriële modernisering en gemeenschappelijke welvaart.
In de logica van mijn boek is nu het moment waarop China het innovatiemodel zelf omdraait – van lineaire groei naar adaptieve evolutie, van imitatie naar creatie, van ratrace naar slimme balans. Dat is de essentie van de sprong: niet alleen een hogere productiviteit, maar een hoger doeleinde voor die productiviteit.
Wil je dieper ingaan op hoe ik de komende vijf tot tien jaar zie – en wat dat betekent voor westerse bedrijven – dan kun je mijn boek vandaag nog bestellen.
