Ik reis veel naar diverse streken van China, maar het land ontwikkelt zich momenteel zo snel, dat ik bijna iedere keer wel iets opvallend nieuws meemaak. Een van de herinneringen van mijn jongste reis is de opkomst van medische apparatuur op basis van de traditionele Chinese geneeskunde (TCM). Die apparaten lijken nu ingeburgerd genoeg voor een overzichtsartikel.

Chinese arts voelt de pols van een patiënt; foto’s van Baidu (disclaimer)
Pols

Een handeling die de westerse en Chinese geneeskunst delen, maar die in de praktijk totaal van elkaar verschillen is het voelen/meten van de pols. Bij ons gaat het uitsluitend om de polsslag en wat je daaraan kunt afleiden. Een Chinese arts (in dit artikel verwijst deze uitdrukking naar een arts die volgens de Chinese traditie werkt) voelt letterlijk de pols, met drie vingers, en kan daaruit de status van diverse organen in het lichaam afleiden. De pols nemen is in die traditie dan ook een vaste en eerste handeling van een arts. Tegenwoordig beschikt een Chinese arts over een apparaat dat de pols van een patiënt kan meten en die meting ook op kan slaan. De foto bij deze paragraaf laat zien dat er drie sensoren zijn. Een Chinese arts gebruikt immers drie vingers: de ringvinger, middelvinger en wijsvinger.
Tong

Een tweede essentieel lichaamsdeel in de traditionele Chinese diagnose is de tong. In China wordt de tong ook wel de ‘spiegel van het lichaam’ genoemd. Een Chinese arts kijkt naar de kleur, de papillen, de dikte, enz., van de tong en kan daaruit diverse aspecten van de gezondheid van een patiënt afleiden. Verschillende posities op de tong zijn met bepaalde organen verbonden en kunnen inzicht geven in de status van dat orgaan. Chinese onderzoekers hebben een apparaat ontwikkeld dat de boven- en onderkant van de tong fotografeert en die foto’s vervolgens analyseert.
Overige

Er zijn ook apparaten die meerdere functies combineren. Daarnaast werken Chinese artsen die in ziekenhuizen een groot aantal patiënten per dag moeten diagnosticeren ook met vragenlijsten die een patiënt voor het consult op een iPad of vergelijkbaar apparaat kan beantwoorden. Die antwoorden worden dan door een algoritme geanalyseerd en de arts kan die uitkomsten, samen met de machinale metingen, bij de uiteindelijke diagnose betrekken.
Acceptatie
TCM is niet voor iedereen makkelijk te accepteren. Dat geldt zelfs voor een aantal Chinezen die toch meer vertrouwen hebben in een westerse, lees: internationaal geaccepteerde, arts. Toch lijkt juist het verschijnen van deze apparaten op basis van TCM de traditionele geneeskunde een moderner imago te verschaffen. Met name het combineren van TCM en westerse diagnose, waarbij de eerste de tweede aanvult, lijkt een winnende strategie te worden. TCM kan geregeld extra informatie verschaffen bij patiënten met ‘vage klachten’ die een westerse arts niet tot een ziekte of gebrek aan een bepaalde voedingsstof kan herleiden.
Bron: eigen observaties van de auteur
