partijen, binnenlandse en buitenlandse politiek en democratie
De SCO Top in Tianjin was reeds voorbij voordat je alle voorpublicaties had kunnen lezen. Ook het bestuderen van de meest relevante napublicaties is een bijna onmogelijke opgave. Dit is geen ontmoediging om te lezen, maar wel een aanmoediging om analyserend te lezen en te trachten de essentie te ontwaren. Mijn tactiek is me te beperken tot een aantal kerndocumenten. Hierbij mijn persoonlijke gevolgtrekkingen.
Interview over de Chinese vijfjarenplannen. Komt hun succes voort uit het vermogen om het beleid af te stemmen op de behoeften van de bevolking en om te werken met langetermijnstrategieën?
De ’twee programma’s’ betreffen strategische projecten voor de nationale modernisering en voor een betere veiligheid. Het bijzondere aan dit vorig jaar gelanceerde concept is dat de projecten door de centrale overheid top-down beslist worden binnen een nationale langetermijnvisie en centraal gefinancierd worden door staatsbons met ultra lange looptijd. Dit verschilt van de gebruikelijke vijfjarenplannen die een bottom-up synthese zijn van lokale voorstellen.
Het Amerikaanse Pew Research Center heeft onlangs de uitslag van een onderzoek gepubliceerd over welke landen welk ander land als de grootste bedreigen of bondgenoot zien. China speelt daarin een centrale rol. De uitslagen zelf zijn niet spectaculair, maar leveren wel een goede basis voor kritisch beschouwing over hoe deze percepties tot stand komen. Op dit vlak schieten de onderzoekers van Pew nogal tekort.
Deze ochtend zien we in de nieuwsprogramma’s niets dan blije gezichten. Trump heeft de heffingen, waar iedereen de mond vol van heeft, uitgesteld, omdat de hele wereld met hem om de tafel wil gaan zitten. Hij is daarover zo blij als een kind op Sinterklaasavond. China is echter een uitzondering. Laten we eens kijken waarom China zo anders is.
Iedereen weet inmiddels van de handelsoorlog tussen de VS en China, geïnitieerd door de eerste. De meeste commentatoren zien dat de Amerikaanse maatregelen China niet alleen niet zwakker maken, maar zelfs versterken. De vraag is dan hoe groot de kans is dat deze handelsoorlog tot een gewapende oorlog kan escaleren. De South China Morning Post (SCMP) plaatste hierover een interessant opiniestuk waarop ik in dit artikel zal voortborduren.
Trouwe lezers van deze site kunnen het zich wellicht niet of nauwelijks voorstellen, maar de overgrote meerderheid van de Europeanen zijn voor hun kennis van China afhankelijk van de reguliere media. Daarin wordt China vrijwel altijd negatief beschreven. Vaak gebeurt dat direct, maar evenzo vaak doen zij dat via slinkse taaltrucs. In dit artikel een analyse van de meest gebruikte.
Op zijn blog geeft de Marxistische economist Michael Roberts naar aanleiding van de recente voltallige bijeenkomst van de Chinese Nationale Volksvergadering commentaar bij de economische situatie van China. Een blik achteruit en vooruit die afwijkt van de economische commentaren in de mainstream media.
De Standaard van 10 maart publiceerde een interview met ‘mensenrechtenactivist’ Kenneth Roth. Roth is ex-directeur van Human Rights Watch en is al 30 actief bezig met mensenrechten. Gezien de lengte en diepte van zijn activiteiten doet zijn mening over de staat van de wereld van het moment er zeker toe. In dit interview noemt hij China de grootste bedreiging van de mensenrechten en meent dat China ‘het wereldwijde systeem van mensenrechten wil vernietigen’. Dat vraagt om een wederwoord.
De interactie tussen leiders van de EU-landen onderling en met de Leiders van dat bondgenootschap over wat ze met het beleid van Trump aan moeten vangen is al dagenlang het hoofdonderwerp in onze media. China is hierbij niet direct betrokken, maar indirect speelt China een grote rol. Hoe denkt de gemiddelde Chinese burger over dit onderwerp? Hierbij een vertaling van een recent artikel geschreven door een Chinese blogger.
