Vorige vrijdag werd het boek “China’s Coming War with Asia,” van expert internationale relaties Jonathan Holslag voorgesteld. Het boek bestaat voorlopig alleen in het Engels. Opmerkelijk was de deelname van de nieuwe Chinese ambassadeur in België, Qu Xing, aan het debat bij die gelegenheid.
Holslag gaat ervan uit dat de Chinese belangen door de opkomst van dat land objectief botsen met de belangen van andere landen in Azië; hij vergelijkt de huidige toestand in Azië met die in Europa net voor de eerste wereldoorlog. Oorlog is onvermijdelijk. Zoals te verwachten was de ambassadeur het niet eens met die stelling. In afwachting dat ChinaSquare zelf een recensie van het boek brengt geven we hier de belangrijkste stellingen van de ambassadeur zoals die overgenomen worden in de krant People’s Daily en overigens ook door het Taiwanees blad Wantchinatimes.
Volgens Qu Xing, die kort geleden ook al opmerkelijke uitspraken deed over buitenlandse politiek, is het niet logisch om te stellen dat de belangen van China en vreedzame ontwikkeling onverzoenbaar zijn. De kernbelangen van China staan opgesomd in het “Witboek over China’s vreedzame ontwikkeling”: soevereiniteit van de staat, nationale veiligheid, territoriale onschendbaarheid, nationale hereniging, het Chinese politieke bestel volgens de grondwet, en de basisvoorzieningen om een duurzame economische en sociale ontwikkeling te verzekeren. Dat zijn kernbelangen die ook de andere landen in de wereld nastreven en er is geen dwingende logische reden voor een confrontatie.
In het bijzonder probeert Qu de bewering van Holslag te weerleggen dat de territoriale geschillen met sommige buurlanden “de aanleiding zouden kunnen zijn van waaruit de oorlog zal beginnen”. Toen de CPC in 1949 aan de macht kwam, had China territoriale geschillen met al zijn buurlanden. Vandaag zijn die met 12 van de 14 buurlanden opgelost. “Er is geen bewijs in de geschiedenis dat China niet in staat is geschillen diplomatiek op te lossen en dat het zal moeten overgaan tot oorlog”.”Of men de zaak bekijkt vanuit een historisch perspectief, of vanuit China’s standpunt over betwiste gebieden, het blijft een willekeurige bewering dat de kernbelangen van China onvermijdelijk zullen leiden tot conflict met buurlanden, laat staan met Azië”.Volgens Qu is de situatie in Azië vreedzamer en stabieler dan in veel andere regio’s in de wereld, en is de economische samenwerking tussen China en de andere Aziatische landen ook effectiever.
Qu vindt ook dat de huidige tijd, met globalisering en een hoogtechnologische evolutie, niet te vergelijken is met de periode van de eerste of de tweede wereldoorlog. China heeft bij monde van president Xi Jinping een nieuw type van relaties tussen de grootmachten voorgesteld, een win-win scenario voor zowel de opkomende als de gevestigde grootmachten. Volgens Qu staat ook president Obama positief tegenover die nieuwe soort relatie.
Qu begrijpt dat het boek een sensationele titel gekregen heeft om beter te verkopen, maar suggereert toch bij een eventuele tweede uitgave een vraagteken achter de titel te plaatsen. Dat zou meer passen bij de objectiviteit en onpartijdigheid van een academisch onderzoeker.
Bron: People’s Daily
Lees hier het Witboek over China’s vreedzame ontwikkeling
“…objectiviteit en onpartijdigheid van een academisch onderzoeker”
Holslag wordt vaak als China-expert aangedragen door de mainstraimmedia. Toch heb ik geen enkel gevoel dat hij de koe bij de horens vat. Hij is vooral goed in het samenvatten en in het samenbrengen van subjectieve en partijdige observaties in een wishful thinking model.
Voor mij is een echte China-expert iemand die cultuurrelativistische analyses kan uitvoeren. In mijn ogen is hij dan ook slechts een expert op zijn studiedomein, namelijk internationale politiek. Maar niet meer dan dat.
De VS zijn voor 70-80% verantwoordelijk voor de conflicten tussen China en zijn buurlanden. Voor de VS als gevestigde macht is het een natuurlijk reflex om China als opkomende macht in te dammen om hun (onrechtmatige) belangen te verdedigen. De strategie van de VS bestaat erin om een containmentstrategie rond China uit te werken via hun 5 krachten: kwaadaardige kracht (vroeger via kolonisatie, nu via oneerlijke handel), soft power (ideologie via de media), hard power (militair), heimelijke kracht (regime wissel) en financiële kracht (USD als reservemunt).
De Chinese reactie hierop bestaat uit 3 domeinen:
1.Intern versterken: zie huidige allesomvattende hervormingen
2.Samenwerking met alle landen (inclusief met de VS): creatie van G2 met de VS, creatie van interconnectiviteit met landen in Eurazie, Afrika en de rest van de wereld via verschillende FTA-verdragen.
Taktiek 1: nieuwe zijderoute met o.a. de HSL als infrastructurele ondersteuning
Taktiek 2: opbouw van een interne markt gebaseerd op consumptie, waardoor het een koper
wordt van buitenlandse grondstoffen, goederen en diensten.
Taktiek 3: opbouw van de Chinese droom (waaronder de modernisering van de filosofisch
leer) die fungeert als krachtige soft power. Hier schuilt waarschijnlijk de grootste Chinese bijdrage aan de mensheid door het uitdragen van een harmonieuze wereld.
3.Stelselmatig vergroten van concurrentie op gebieden van wezenlijk belang voor de VS: financieel, militair, controle over strategische doorgangen op oceanen, economische regels…
Het is vooral bij 3 dat er conflicten ontstaan tussen China en de VS. Heel wat mensen vrezen vooral een militair treffen tussen China en de VS. Maar een direct militair conflict is niet in het belang van de VS. Zelfs op het hoogtepunt van de Koude Oorlog kwam er geen directe oorlog tussen de USSR en de VS. De VS sturen liever hun pionnen. Nu zijn dat de buurlanden van China.
Naarmate de effecten duidelijk worden bij alle 3 domeinen zullen Chinese buurlanden de voor- en nadelen afwegen van een confrontatie of samenwerking met China. Het containmentpolitiek van de VS zal mislukken, ook omdat de aandacht van de VS zijn afgeleid naar de conflicten in Oekraïne (met Rusland) en het Midden-Oosten.
Wat een suggestieve titel, hiermee krijg je inderdaad aandacht. China voert jaar en dag een zeer consistent en constructief buitenlands beleid en wil met ieder natie met de juiste intentie samenwerken en zij schuwen niet om de tegenpartij ook iets te gunnen. Daarnaast is het natuurlijk ook gewoon business, ze doen dit natuurlijk met de wettelijke regering en proberen geenzins een te forceren, zoals de Amerikanen dit doen. Met de minder welwillende regeringen zullen ze gewoon minder tot geen zaken doen. Dit lijkt mij gewoon een plausibele benadering.
Anders dan de VS heeft China geen agressieve buitenlandsbeleid en probeert ook niet hun normen en waarden aan ander op te leggen. Alleen tegen agressors en degenen die afspraken schenden zullen ze helaas moeten optreden.
Lok ik ben helemaal met je eens !