Substack is een platform voor onafhankelijke auteurs. Veel commentatoren die over China schrijven maken er gebruik van. Voor De Leestafel vinden we in substacks vaak de artikelen die we onder de aandacht willen brengen. In deze aflevering hebben we geput uit Inside China – Crossing the river by feeling the stones – Tracking People’s Daily – LongMekong – Pekingnology … Klik op de links, neem een kijkje en je ziet een weelde aan verschillende soorten substacks.
ChinaSquare heeft nu zelf ook een substack. Deze zuster-website is een tikkeltje anders. Met meer visuele elementen willen we ook jongeren aanspreken. En dit door verrassende en onverwachte feiten of zaken uit het dagelijks leven te belichten waar de massamedia niet over spreken. Hopelijk kunnen we zo de lezers naar de website met zijn inhoudelijk diepgaande content ‘lokken’. Dus ChinaSquare’s Substack, allen daarheen 😉zie afbeelding
INSIDE CHINA
Fact-Checking “Beijing Is Failing to Solve Its Involution Problem”
Onlangs was een artikel van Alicia Garcia Herrero over de zogenaamde involutie van China een hit in bepaalde westerse media. Geen wonder want de centrale stelling was dat Beijing zijn involutie-probleem dringend moet oplossen. Dat wil zeggen: ‘er is onderconsumptie in China en dus dumping in Europa van producten zoals zonnepanelen’. Mevrouw Herrero is een westerse economische autoriteit over China, van bank Natixis. Zij krijgt regelmatig een podium bij westerse denktanks zoals Merics en Brueghel en in media zoals The Wire. Die vallen de Chinese regering ‘op een verstandige manier’ aan. Dat wil zeggen onder het mom van welwillende kritiek. Het stuk Beijing Is Failing to Solve Its Involution Problem, wordt echter overtuigend gefileerd door David Fishman. Die krijgt het woord op de substack Inside China en laat geen spaander heel van de redenering van mevrouw Herrero. Fishman wijst op de feitelijke onjuistheden en laat zien dat de analyse van Herrero op zand is gebouwd. Fishman beschrijft de dynamiek van de Chinese markt voor hernieuwbare energie, de investeringspatronen in infrastructuur. Hij toont aan dat de regeringspolitiek hier zeer adekwaat, pragmatisch en flexibel mee omgaat. Hetzelfde lezen we op Tracking People’s Daily substack over dat andere beleidsterrein en de belangwekkende dingen die Xi erover zegt: de stroomlijning van de markt. Zeer leerzaam voor de lezer die verder wil kijken dan de beweringen in de westerse media.
PEKINGNOLOGY
Xin Zhilei: ‘Always there is the desire urging, always the convention restraining’
‘Altijd is er het verlangen dat ons aanvuurt, altijd is er de conventie die ons tegenhoudt’. Dit is de prikkelende uitspraak van Xin Zhilei, een 39-jarige Chinese actrice die op 6 september 2025 de prijs voor beste actrice won op het filmfestival van Venetië. Het was de erkenning voor haar acteerprestatie in The Sun Rises on Us All, geregisseerd door Cai Shangjun. Xin is de eerste Chinese vrouw in 14 jaar die de Gouden Leeuw in de wacht sleept, iets wat in China meteen een bron van nationale trots werd. De quote over het verlangen en de conventie slaat op het sensationele etiket dat ze van sommigen had gekregen. ‘Verlangen en ambitie staan op het gezicht van deze actrice te lezen’. Dat label kan op allerlei, ook dubbelzinnige, manieren geïnterpreteerd worden. Xin heeft, toen ze acht jaar geleden voor het eerst een prijs kreeg, in haar dankwoord toen uitgelegd dat ze die reputatie als een soort geuzennaam draagt en een eigen invulling heeft gegeven. Dat doet ze door te vertellen over de ups en downs in haar loopbaan en haar persoonlijk leven. Uiteindelijk heeft ze geleerd de uitdagingen aan te pakken. Haar conclusie: ‘Ik zie verlangen niet als iets negatiefs. Je kan het ook ‘ambitie’ noemen. Een man of een vrouw, iedereen heeft het recht om door te zetten, iets na te streven en stevig daaraan vast te houden.’ Ook dit is leerzaam, als wijs zelfportret van een typische jonge Chinese vrouw, totaal anders dan de prietpraat die je hier zo vaak over ‘de Chinezen’ leest en hoort.
In The Beauty of Economic Upswing op zijn substack Inside China geeft Fred Gao weer een ander interessant beeld van de jonge generatie in China. Het gaat over Chinese Dreamcore, een hype van dit moment. Gemanipuleerde videobeelden wekken nostalgie naar de beginperiode van de hervormingen. Gao relativeert met nuchtere argumenten en eigen ervaringen de geldigheid van dat verlangen naar het rooskleurig voorgestelde verleden. Zijn slotwoorden tonen waar hij naartoe wil: ‘Soms vraag ik me af welke video’s de volgende generatie zal maken over ons tijdperk. Zullen ze bezorg-apps of het platliggen romantiseren? Of zullen ze het te druk hebben met het bouwen aan iets dat we ons nu nog niet kunnen voorstellen? Ik hoop dat laatste.’
