Financial Times veegt de vloer aan met toogstrateeg Karel de Gucht

Dit is een Opiniestuk door Marc Vandepitte. Het geeft niet noodzakelijk de mening weer van Chinasquare.be. Dit soort artikelen moet wel voldoen aan de minimumeisen die Chinasquare.be aan bijdragen stelt. 

EU commissaris Karel de Gucht stelt het recente akkoord over de zonnepanelen met China graag voor als een politieke overwinning. In werkelijkheid was het een complete afgang en het is zeer de vraag of dit zijn politieke toekomst niet hypothekeert.
de guchtEnkele maanden geleden kondigde Karel de Gucht met grote trom aan dat hij indien nodig heffingen zou invoeren tegen Chinese zonnepanelen. Het moest maar eens gedaan zijn met de oneerlijke concurrentie vanuit China. Het zou het eerste ernstige conflict worden tussen de Europese Unie en China. Eind augustus meldde hij dan triomfantelijk dat er een akkoord was bereikt en dat hij zijn zin had gekregen. “Na weken van intensieve onderhandelingen kan ik vandaag bekendmaken dat ik tevreden ben met het aanbod van een prijsverbintenis dat de exporteurs van Chinese zonnepanelen voorgelegd hebben”, aldus de Gucht.
De Financial Times geeft een heel andere versie van de feiten. In een paginagroot artikel gaat de krant uitgebreid in op het akkoord en ook op de bewogen politieke loopbaan van onze Belgische eurocommissaris. Ze schetsen geen al te fraai beeld.
Direct na zijn dreiging met hoge heffingen tegen de Chinese goedkope zonnepanelen kreeg de Gucht tegenwind van een meerderheid van de EU-landen onder leiding van Duitsland. Ook België sloot zich daarbij aan. Deze landen vreesden dat dit het begin zou kunnen zijn van een uitzichtloze handelsoorlog met een zeer belangrijke handelspartner. Bovendien zouden de heffingen alleen maar leiden tot hogere prijzen voor zonnepanelen. Dat zou de crisis in de sector nog verergeren en de omschakeling naar groene technologie een serieuze deuk geven. Chinese firma’s zouden hun productie wellicht ook delokaliseren naar andere Aziatische landen van waaruit ze hun goedkope export gewoon zouden kunnen verder zetten.
De Gucht trok zich van die Europese tegenkanting niets aan. Uit het verleden is al vaker gebleken dat hij koppigheid en arrogantie probleemloos combineert … tot de realiteit er anders over beslist. Die realiteit liet ook deze keer niet lang op zich wachten. De Chinezen openden een onderzoek naar de import van Europese wijn, wat tot grote bezorgdheid leidde in Frankrijk en andere Zuiderse landen. Ook dreigden ze een zaak te openen i.v.m. de invoer van wagens. Dat zag Duitsland nog minder zitten. De Duitse export naar China bedraagt namelijk jaarlijks 67 miljard dollar, het drievoudige van de Europese import van zonnepanelen. Merkel wou een handelsoorlog met China te allen prijze vermijden.merkellkq
De Gucht bleef echter stoer doen en haalde uit naar China dat hij ervan beschuldigde de Europese landen tegen elkaar uit te spelen. Maar hij werd snel op zijn plaats gezet. De eurocommissaris mocht zijn plannen tot invoerheffingen vergeten en moest zich tevreden stellen met een uiterst slap akkoord. Dat akkoord legt de minimumprijs vast op 56 cent, ongeveer de prijs die momenteel door de Chinezen wordt gehanteerd… Dat is zowat de helft van wat de Commissie vorig jaar nodig achtte om de dumping ongedaan te maken. Er is een maximaal volume vastgelegd, maar dat verschilt nauwelijks van wat nu ingevoerd wordt. De Europese producenten van zonnepanelen zijn over het bereikte akkoord in alle staten en trekken zelfs naar het Europees Hof in Luxemburg om het aan te vechten.
Het lijdt geen twijfel dat China de productie van zonnepanelen subsidieert. Maar Europa doet dit ook voor zijn landbouw, en dan zwijgen we nog over de oorlogsindustrie van de VS. Er is een tijd geweest dat landen uit het Noorden eenzijdig en brutaal hun wil konden opleggen aan ontwikkelingslanden. De Gucht leeft blijkbaar nog in dat tijdperk en wil maar niet zien dat de wereldverhoudingen aan het kantelen zijn. Een ander goed voorbeeld hiervan is het incident in Congo in 2008. Toen dacht hij als minister van Buitenlandse Zaken de Congolese president als een kleine jongen de les te kunnen spellen. Zijn drukkingsmiddel was 200 miljoen euro ontwikkelingshulp. Hij was echter een klein detail uit het oog verloren. Enkele weken voordien was Congo een lening toegezegd van China ter waarde van 12 miljard dollar, bijna vijftig keer zoveel als de Belgische aalmoes. Voor de Congolese president was de rekening snel gemaakt.
Lees De Morgen  en Le Soir
De Financial Times stelt vast dat dit niet de eerste keer is dat de Gucht zich als een olifant in en porseleinkast gedraagt. Louis Tobback noemde hem omwille daarvan ooit een ‘toogstrateeg’. De beurskrant verwijst naar het fameuze debat over het stemrecht voor migranten in 2004. De liberalen zonnepan4zaten toen in de regering, maar waren in meerderheid tegen de toekenning ervan. Na heel wat interne discussie gingen ze uiteindelijk akkoord. ’s Anderendaags verklaarde de Gucht, die op dat moment partijvoorzitter was, vrolijk op televisie dat hij het akkoord toch niet zou goedkeuren. Het kostte hem toen zijn voorzitterszetel en het gekrakeel leverde de partij bij de volgende verkiezingen een zware nederlaag op.
Lees De Standaard  en Het Nieuwsblad
Door zijn blunders in de Belgische politieke zit hij vandaag in Europa. Het is nu zeer de vraag of zijn toogstrategie het hem ook daar niet onmogelijk zal maken. De Gucht wil graag een tweede keer als commissaris zetelen. Maar men kan zich moeilijk voorstellen dat Duitsland zo een tweede incident zal toelaten. Misschien kan hij na de verkiezingen van volgend jaar Leterme opvolgen aan de OESO, of anders kan hij ook nog gaan doctoreren in Oxford.

Print Friendly, PDF & Email

13 comments for “Financial Times veegt de vloer aan met toogstrateeg Karel de Gucht

  1. Het was te denken dat dit Manneke terug op zijn plaats werd gezet, Dit zijn mensen onbekwaam een kun je overal missen

  2. Schelden met een woord als ‘toogstrateeg’ draagt niet bij aan meningsvorming.

  3. Terwijl The Wall Street Journal wordt geblokkeerd. Absoluut zinloos en een teken dat de Chinese overheid de eigen burgers niet vertrouwt.

  4. Vanop de zijlijn kritiek geven is ook gemakkelijk. Denk je dat Amerika hun eigen burgers vertrouw? Misschien daarom dat ze een klopjacht maken op Edward Snowden. De blinde dissident Chen mocht van de Chinese overheid vertrekken naar de VS. Ik denk dat hij meer vrijheid heeft gekregen dan Julian Assange, Bradley Maning en Edward Snowden tezamen.

  5. Klopt, Chen heeft nu meer vrijheid dan Julian Assange, Bradley Maning en Edward Snowden, maar je bent te bescheiden, Chen heeft nu niet alleen meer vrijheid dan deze 3 mannen maar ook meer vrijheid dan 1.3 miljard Chinezen !
    Bedenk ook: Chen vroeg hulp in USA en kreeg het, Snowden vroeg hulp in China en kreeg het niet !

  6. daartegenover staat dat het 1,3 miljard Chinezen minder armen heeft dan de VS waar 16% in armoede leven.
    Nog deze week in het nieuws: in het VK heeft de helft het moeilijk om de touwtjes op het einde van de maand aaneen te knopen. Wat heb je dan aan de “vrijheid”?

  7. aan huub.
    ????”Snowden vroeg hulp in China en kreeg het niet !”??
    snowden is naar Hong Kong gevlucht en niet naar China.
    hij heeft nooit asiel aangevraagd aan China of aan Hong Kong.
    maar is zomaar vertrokken naar het Moskou.
    wat dacht na dagenlang vals worden beschuldigd door western media als een verrader. Chinese dissidenten zij nu allemaal rijk geworden in het buitenland. met hun boek verkoop en interview terwijl western dissident overal wegrotten.

  8. Nog over het schelden met de “toogstrateeg”. Voor Nederlanders lijkt dit misschien een scheldpartij, maar de heer De Gucht heeft het in België wel echt bont gemaakt. De term “toogstrateeg” komt niet van chinasquare.be of van Marc Vandepitte, maar van een van de gewezen Belgische toppolitici, Louis Tobback. De defenestratie van De Gucht door zijn eigen partij een aantal jaren terug is ook één van de meer hilarische episodes uit de Belgische politiek.

  9. @hong: “De blinde dissident Chen mocht van de Chinese overheid vertrekken naar de VS” Chen was blind, heeft een straf uitgezeten en werd ook daarna nog illegaal in huisarrest gehouden. Hij ‘mocht’ niet naar de VS, nee hij is ontsnapt aan de ongrondwettelijke machinaties van oveheidsfunctionarissen.

  10. @hahaha:”Chinese dissidenten zij nu allemaal rijk geworden in het buitenland” Wie dan? Wang Lijun? Liu Xiaobo? en dr zitten er nog meer vast. Welke westerse dissident rot weg?

  11. @Frank: ok, ik begrijp nu wat meer van de achtergrond van dit woord. Het is een blijkbaar ook een binnenlandse politieke kwestie.

  12. Wang Lijun is geen dissident hij zelf is ook corrupt. Liu Xiaobo leeft goed in huisarrest. heb je zijn huis gezien. !!!Julian Assange, Bradley Maning en Edward Snowden!!! ook nog in de jaren 60 tijdens de witte terreur in america. heeft vele Americaanse communisten er aan geleden. en ook nog er waren in die tijd wat Chinese student die het in american het niet mag terug keren naar China. vrijheid beroven van buitenlanders. en wat chinezen zijn ook gearresteerd door de US overheid omdat ze wat geld naar China heeft gestuurd aan hun familie. ook nog over chen. nadat hij in de US ambassade is gevlucht. mag hij het land verlaten, maar heeft het geweigerd. maar is later weer van gedachten veranderd.

  13. Het debat is van het onderwerp afgedwaald. Het team van Chinasquare vindt dat alle deelnemers intussen een kans hebben gehad om een mening te uiten. Wij zetten hiermee een punt achter het debat over dit specifieke artikel.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *