Anti-Chinese campagnes en zelfs dreiging met oorlog zijn ingegeven door angst voor de alternatieven waarmee China de imperialistische economische orde confronteert. En het gaat daarbij niet om een militaire uitdaging.
In het Westen wordt communisme snel afgedaan als achterhaald. Maar wie zijn blik op het Mondiale Zuiden richt, ziet een meer genuanceerd verhaal.
Anti-Chinese campagnes zijn eerder ingegeven door angst voor een zeer reële uitdaging waarmee China de imperialistische economische orde confronteert.
Het Amerikaanse Pew Research Center heeft onlangs de uitslag van een onderzoek gepubliceerd over welke landen welk ander land als de grootste bedreigen of bondgenoot zien. China speelt daarin een centrale rol. De uitslagen zelf zijn niet spectaculair, maar leveren wel een goede basis voor kritisch beschouwing over hoe deze percepties tot stand komen. Op dit vlak schieten de onderzoekers van Pew nogal tekort.
China is de laatste tijd nogal eens in het nieuws met vooruitgang op diverse technologische gebieden; b.v. kwantumfysica of AI. In discussies in de media, maar ook tijdens discussies na mijn lezingen over China, lees en hoor je geregeld sputteren dat het westen, met name de VS, nog altijd ‘voorloopt’ op China. Deze uitspraken lijken meer gebaseerd te zijn op emoties dan op feiten. En: hoe belangrijk is deze vraag nu eigenlijk? Een overpeinzing.
Deze ochtend zien we in de nieuwsprogramma’s niets dan blije gezichten. Trump heeft de heffingen, waar iedereen de mond vol van heeft, uitgesteld, omdat de hele wereld met hem om de tafel wil gaan zitten. Hij is daarover zo blij als een kind op Sinterklaasavond. China is echter een uitzondering. Laten we eens kijken waarom China zo anders is.
Trouwe lezers van deze site kunnen het zich wellicht niet of nauwelijks voorstellen, maar de overgrote meerderheid van de Europeanen zijn voor hun kennis van China afhankelijk van de reguliere media. Daarin wordt China vrijwel altijd negatief beschreven. Vaak gebeurt dat direct, maar evenzo vaak doen zij dat via slinkse taaltrucs. In dit artikel een analyse van de meest gebruikte.
Carlos Martinez verdedigt de stelling dat de wereld voor een juiste keuze tussen ‘socialisme of barbarij’ het beste naar het marxisme van China kan kijken.
De Standaard van 10 maart publiceerde een interview met ‘mensenrechtenactivist’ Kenneth Roth. Roth is ex-directeur van Human Rights Watch en is al 30 actief bezig met mensenrechten. Gezien de lengte en diepte van zijn activiteiten doet zijn mening over de staat van de wereld van het moment er zeker toe. In dit interview noemt hij China de grootste bedreiging van de mensenrechten en meent dat China ‘het wereldwijde systeem van mensenrechten wil vernietigen’. Dat vraagt om een wederwoord.
‘Ken je tegenstander’ is ongetwijfeld het motto van Kevin Rudd. In een kanjer van een boek – gebaseerd op zijn recente doctoraalthesis in Oxford- analyseert hij de ideologie en de politiek van de Chinese leider Xi Jinping en wat die voor de (westerse) wereld betekent.
