Na het bezoek van buitenlandminister Wang Yi aan India maakt de Indiase Chinawatcher Manoj Kewalramani een bilan op van de betrekkingen tussen beide landen. Een samenvatting.
Manoj Kewalramani is een Indiase academicus die dagelijks de Chinese versie van de Renmin Ribao (de partijkrant van de Communistische Partij van China) doorpluist en de belangrijkste artikels samenvat en analyseert. Op basis van de officiële verslagen van Wang Yi’s bezoek door zowel de Chinezen als de Indiërs maakt hij een bilan van hun relaties, uiteraard gezien door een Indiër.
Wang Yi ontmoette niet alleen de Indiase premier, hij was ook aanwezig op de 24ste ronde van onderhandelingen over de gemeenschappelijke grenskwesties.
Kewalramani bespreekt drie categorieën van spanningsvelden tussen India en China: domeinen waar echte vooruitgang is, domeinen waarover de dialoog vooruit gaat en blijvende heikele punten.
Effectieve vooruitgang voor grensconflicten
Er komt een groep van experten die de ‘grens’ moet afbakenen in betwiste zones in het oosten en het midden van de grens. Het gaat in feite om de lijn van de feitelijke controle, een lijn die beide partijen willen respecteren zolang er geen oplossing ten gronde is voor de belangrijke territoriale claims van beide landen.
De grenshandel wordt heropend via drie grenspunten.
Er komt een mechanisme op hoog niveau tussen India en China voor uitwisselingen tussen mensen in 2026.
Premier Modi zal dit najaar voor het eerst in zeven jaar een bezoek aan China brengen en er volgen gesprekken op hoog niveau in 2026. China en India zullen elkaar helpen om in 2026 en 2027 de BRICS-toppen in de twee landen te organiseren.
Positieve perspectieven, ook economisch
Er is een overeenstemming om te komen tot ‘principes en methoden om de-escalatie te bevorderen in de zone Oost-Ladakh.’ Het is in deze zone dat in 2020 dodelijke militaire confrontaties plaatsvonden.
Ongelooflijk maar waar, er zijn geen rechtstreekse vluchten tussen India en China. Men wil nu snel een akkoord daarover afronden.
Wederzijdse bezoeken van toeristen, zakenlieden, journalisten en andere worden gemakkelijker gemaakt. Dat geldt speciaal voor de pelgrimstochten van Hindus naar de heilige berg Karlas en het Manasarovar meer in Tibet .
Anders dan eerdere gesprekken op hoog niveau is er ook gepraat over handel en investeringen. Er gaan betrouwbare geruchten over een doorbraak in de administratieve procedures voor Chinese uitvoer van tunnelboormachines en meststoffen naar India. Sommigen hopen ook op soepeler Chinese uitvoer van zeldzame aardmetalen naar India, doch hierover is officieel niets gezegd. De economieën van China en India zijn eerder complementair dan concurrentieel zijn en economische uitwisseling biedt voor beiden veel kansen.
Blijvende struikelstenen van Pakistan tot Taiwan
India beschuldigt Pakistan van terrorisme. Maar China heeft goede banden met Pakistan en wil die blijven houden;
China gaat de grootste hydrowaterkrachtcentrale ter wereld bouwen op de Yarlung Zangbo (Brahmapoetra). India vraagt meer transparantie over het project dat volgens China geen invloed op het debiet stroomafwaarts zal hebben. Er bestaat een intentieverklaring over samenwerking betreffende grensoverschrijdende rivieren (ook de Ganges en Indus hebben hun bronnen in China) maar het is niet duidelijk of die verlengd wordt.
India heeft ondanks Chinees aandringen sinds 2010 zijn één-China-beleid (Taiwan erkennen als Chinese provincie) niet meer bevestigd. Volgens het Chinese verslag zou dit tijdens het bezoek van Wang Yi gebeurd zijn, maar het Indiase verslag maakt er geen melding van.
Kewalramani ziet in de gesprekken een tweesporenbeleid: India en China beseffen dat vrede aan hun grens noodzakelijk is om de bredere relaties te kunnen uitdiepen. En de voordelen daarvan zijn gezien de huidige Amerikaanse machtspolitiek in de wereld voor beiden duidelijk.
Bron: ‘Tracking People’s Daily’, blog van Manoj Kewalramani.
