
Tijdens mijn recente reis door de Chinese provincies Yunnan en Hainan heb ik een aantal interessante observaties gedaan betreffende de (her)integratie van religie in het China van vandaag. Ik deel deze indrukken in dit artikel.
Maatschappij Actueel

De Engelse diplomaat en schrijver James Hilton publiceerde in 1933 een roman getiteld Lost Horizon. Hierin beschrijft hij een imaginair verborgen Tibetaans paradijs genaamd Shangrila. In 2001 vernoemde de Chinese regering Zhongdian in de provincie Yunnan naar dat paradijs. Ondanks dat het niet zo bekend is als de Grote Muur of het Terracotta Leger, is Shangrila vermoedelijk China’s mooiste toeristische bestemmingen.

China is het meest succesvolle niet-westerse land inzake armoedebestrijding. De basis voor dit succes is dat Chinese armoedebestrijding niet gebaseerd op het verstrekken van voedsel of andere hulp die voor de korte term de nijpendste problemen oplost, maar op het stimuleren van werkgelegenheid voor iedereen, inclusief mensen met een achterstand tot de arbeidsmarkt.

In zijn streven meer traditioneel Chinese elementen in het openbaar bestuur van China in te brengen heeft President Xi Jinping een begrip uit de jaren zestig, het Fengqiao Model, afgestoft en nieuw leven ingeblazen. Veel westerse critici zetten dit weg als een stap terug in de vorming van een rechtstaat. Een uitleg is wenselijk.

Deze week vind het vijfjaarlijks congres van de Chinese vakbond, de Nationale Chinese Vakbondsfederatie (ACFTU) plaats. De top van de Communistische Partij was aanwezig op de openingszitting. Opvallend is de klemtoon op de politieke rol van de vakbond. Een speerpunt van de werking wordt het beschermen van de rechten van werkers in nieuwe vormen van tewerkstelling.