China’s Belt & Road Initiative (BRI) brengt de wereld in beroering. Als China anderen ervan wil overtuigen dat het BRI goed is zowel voor de landen die ermee te maken krijgen als voor China zelf, zal het afdoende op bepaalde angsten moeten ingaan.
Het is opvallend hoe het Westen zich grote zorgen maakt over de oneerlijke concurrentie uit China, over kapitaalkrachtige Chinezen die onze hightech bedrijven opkopen, over de mogelijke impact van China op onze manier van leven. Kortom, we zien een gigantische Chinese orkaan op ons afkomen en dat schrikt velen af. Maar als we onze manier van leven echt willen behouden, kunnen die Chinese concurrenten niet snel genoeg naar Europa komen. Want zelf zijn we zodanig druk bezig met onze nationale belangen, met het debatteren over China’s ware intenties en met het openstellen van de Chinese markt voor onze eigen ondernemingen, dat we de échte dreiging niet eens opmerken.
De verbluffende vooruitgang van China is zodanig dat men zou geneigd zijn er een ‘model’ in te zien voor het toekomstige socialisme, zowel economisch als sociaal en moreel. Dat is de stelling die T. Andréani op een heldere en intelligente manier verdedigt in zijn recent boek. Wat hem niet verhindert ook enige afstand te nemen tot het Chinese politieke systeem.
Confrontatie tussen grootmachten waarschijnlijker, volgens Kevin Rudd
Australisch ex-premier en Chinakenner waarschuwt voor ‘losgeslagen relatie tussen China en VS’
ASEM top test voor de Europees-Aziatische samenwerking. ER zijn drie speerpunten voor samenwerking: hervorming WTO, Europees-Aziatische connectiviteit en veiligheid.
Europa is de eindbestemming van de nieuwe Chinese zijderoutes en het BRI.heeft een dubbele rol : uitgestoken hand en opstap naar Made in China 2025. Maar is dat wel realiseerbaar op basis van een markteconomie?
De opinie van Ferre Wyckmans: ‘de economische relatie met China in het algemeen en de beoordeling van ‘de nieuwe zijderoutes’ in het bijzonder loopt in ons land – en in Europa – op minstens twee benen. Met open oog en oor de relatie met China aanpakken, het lijkt me de enige weg’.
In september is het 10 jaar geleden dat het faillissement van Lehman Brothers het wereldkapitalisme op de rand van de afgrond bracht. De crash leidde uiteindelijk niet tot de totale ineenstorting, maar bracht wel een depressie mee van dezelfde orde van grootte als in de jaren 30. Voor de meeste economieën was het voorbije decennium verloren, met lage groei, weinig investeringen, lage productiviteitsgroei, gekenmerkt door schulden en overheidstekorten, en virtueel zonder enige verbetering van het…
Meer protectionisme zoals sommige politieke verantwoordelijken willen kan alleen maar steriel zijn voor een kleine open economie in een geglobaliseerde wereld. Sinds de geruchten over een overname van de verzekeringsgroep AGEAS door een Chinees consortium gaan er veel stemmen op om de overname van Belgische bedrijven door Aziatische ondernemingen te beperken.
In september is het 10 jaar gelelden dat het faillissement van Lehman Brothers het wereldkapitalisme op de rand van de afgrond bracht. De crash leidde uiteindelijk niet tot de totale ineenstorting, maar bracht wel een depressie mee van dezelfde grootteorde als in de jaren 30. Voor de meeste economieën was het voorbije decennium verloren, met lage groei, weinig investeringen, lage productiviteitsgroei, gekenmerkt door schulden en overheidstekorten, en virtueel zonder enige verbetering van het reële inkomen voor 90% van de bevolking.
Opvallend in deze periode is de ononderbroken opkomst van China. Oorspronkelijk werd China ook zwaar door de crisis getroffen, maar het was in staat zich snel te herpakken. Vandaag is het een van de belangrijkste economische grootmachten, en het schuift stilaan op naar het centrum van de wereldorde.
