Regering wil vorming van 19 stedenclusters

De regering wil dat in 19 gebieden de steden naar elkaar toegroeien om zo stadsclusters te vormen. Die bevinden zich langs een aantal oost-west en noord-zuid assen. Bedoeling is de consumptie te stimuleren en eveneens innovatie in de hand te werken.

Toen de hervormingen startten 40 jaar geleden bedroeg de stedelijke bevolking 171 miljoen of 17% van de totale bevolking. In 2016 maakten de 783 miljoen stedelingen 56 % uit van de gehele bevolking. McKinsey verwacht dat tegen 2030 één miljard personen in de steden wonen. De regering neemt nu het initiatief bij het ondersteunen van de verstedelijking want deze hangt samen met economische groei. Ze streeft naar de vorming van 19 stadsclusters waarvan er drie tegen 2020 van wereldklasse moeten worden.

Grootte

Deze drie clusters uit de Parelrivierdelta, de Jangtserivierdelta en de Bohaibaai moeten het meest concurrentieel en innovatief zijn van allen en de economische ontwikkeling aandrijven. De 16 andere clusters kunnen onderverdeeld worden in 8 midden- en acht kleine clusters. De midden clusters vervaardigen elk 3 tot 9% van het nationaal Bnp en focussen op het aandrijven van de regionale economische ontwikkeling. Elk klein cluster brengt 2% of minder van het Bnp voort en drijft de provinciale economische ontwikkeling aan.
Volgens de Asian Development Bank stonden de 11 grootste stadclusters in 2015 voor één derde in van ’s lands bevolking en twee derden van de economische activiteit. Volgens de Economist zijn de 19 stadsclusters verantwoordelijk voor negen tienden van de economische activiteit. Hoewel ook andere landen stadsclusters kennen, bedraagt de gemiddelde bevolking van de vijf grootste Chinese clusters 110 miljoen personen of drie maal het cluster rond Tokyo, momenteel het grootste cluster in de wereld. Het is echter waarschijnlijk dat twee van de acht gemiddelde clusters later ook de rangen van de drie clusters met wereldklasse vervoegen, namelijk het cluster langs het midden van de Jangtserivier en het Chengdu-Chongqing cluster.

Corridors

Hoewel elk cluster op zichzelf staat, is de regering van plan om ze te verbinden langs twee horizontale en drie verticale corridors. De twee horizontale zijn in het noorden de corridor langs de spoorweg tot Urumqi en in het zuiden deze langs de Jangtse. De drie verticale zijn de kustcorridor, de corridor langs de spoorlijn Harbin-Beijing-Guangzhou en deze langs de spoorlijn Baotou Kunming. Twee corridors zullen verbonden worden met de nieuwe zijderoutes: deze langs de Jangtse zal verbonden worden met de gordel via het land terwijl de kustcorridor zal gelinkt worden aan de maritieme zijderoute. Het cluster van de Parelrivierdelta zal met de speciaal administratieve gebieden Hongkong en Macao in het cluster van de Grote baai opgenomen worden. Binnenkort wordt zowel de brug van Hongkong naar Zhuhai in gebruik genomen als de SST van Hongkong naar Guangzhou.

Redenen

Omdat de economische groei momenteel iets zwakker uitvalt, wil de regering haar afhankelijkheid van export en investeringen ombuigen tot een groei die meer op verbruik gericht is. De verstedelijking met de stadsclusters kan er toe leiden daarbij te helpen omdat stedelingen over het algemeen meer verbruiken. De vorming van clusters kan ook de Chinese productiviteit en de innovatie opvoeren door het groeperen van meer bedrijven en het vergroten van de arbeidsmarkt. Hiervoor zijn echter goede verbindingen nodig want de pendelaar moet minder dan één uur pendelen. Door de clustering zullen de  hulpmiddelen voorts herverdeeld worden van de grote- naar de kleinere steden. Dit laat de kleinere steden toe de technologische ladder op te klimmen en de vervuilende nijverheden af te wenden. De grotere steden kunnen dan focussen op innovatie en de ‘Made in China’-strategie. Ook de vrijhandelszones kunnen nieuwe investeringen aantrekken naar de grote steden

Problemen

Gezien de verschillende grootte van de clusters zijn er diverse overheden betrokken in hun werking. Het regeringsplan voorziet dat zij zelf verantwoordelijk is voor de coördinatie tussen de provincies; de provincies zijn verantwoordelijk voor de coördinatie in hun gebied. Probleem is wel dat provincies en steden onderling elkaar investeringen willen afsnoepen. Meer regionale coördinatie is dus nodig. De autoriteiten van Shanghai en de provincies Zhejiang, Jiangsu en Anhui werden het niettemin wel eens over een driejarig actieplan en over een Fonds dat de middelen daarvoor beheert.
Sommige sceptici oefenen kritiek uit. Ze bemerken dat de nieuwe SST-stations ver van het centrum liggen en bijgevolg het pendelen moeilijk maken. Voorts heeft de regering nog maar concrete plannen uitgewerkt voor 12 clusters. De overige plannen zouden tegen volgend jaar klaar moeten zijn. Sommige bronnen gewagen dat het aantal clusters tot 22 zou opgetrokken worden, zoals McKinsey suggereert. De verstedelijking gedurende de afgelopen veertig jaar staat er voor garant dat China de uitdagingen waarvoor het staat, kan oplossen.
Bron: China Briefing

Print Friendly, PDF & Email

11 comments for “Regering wil vorming van 19 stedenclusters

  1. Grootste luchthavens, technologieparken hier en daar,
    Als links oriënteerde mens zou je eens afvragen, wat met de sukkelaars, waar moeten die gaan leven ?
    Het lijkt wel de Chinese FT – maar dan enkel met positief nieuws.

  2. Veel van de grote steden in zo’n stedelijke cluster, denk aan Peking of Shanghai etc., hebben een economische niveau vergelijkbaar met Europa. Bezwaarlijk een economisch kerkhof.
    Toch is er geen beleid voor laaggeschoolde arbeidsmigranten. In tegendeel, het informele karakter – zonder contract dus – van hun arbeid is met de huidige president weer gestegen. Hooggeschoolde arbeidsmigranten krijgen woningsubsidies, plattelandsmigranten moeten hun eigen plan maar trekken, en worden nu en dan eens hardhandig op straat gezet.
    Waar is dat sociaal paradijs ?

  3. Van stijging in de lonen van laaggeschoolde arbeid is de laatste twee jaar weinig sprake. Tegelijkertijd daalt het aantal contracten alsmaar in een groeiende dienstensector die toch al weinig betaalt.
    Een belangrijk probleem is dat de overheid het laaggeschoolde arbeid in de grote steden van een cluster zo moeilijk mogelijk maakt (afbraak
    van stadsdorpen, migrantenscholen of van kleine bedrijfjes). Met de bedoeling dat ze zich vestigen in een kleine stad, waar het ook makkelijker is om aan sociale voorzieningen te geraken. Maar het probleem is dat daar de lonen een stuk lager liggen of dat de sociale voorzieningen er ondermaats zijn.
    Dus zo’n stedelijke cluster creëert ruimtelijke ongelijkheid van hoogopgeleide migranten in grote steden die veel verdienen en laagopgeleide migranten in kleine steden die minder zullen verdienen.

  4. Het gaat hier over het nationaal urbanisatieplan (2014-2020), en dat idee vind je ook terug in dat van stadsclusters.
    Het probleem is dat die clusters een sociaal-ruimtelijke ongelijkheid creëren. IT’ers krijgen huissubsidies, verblijfsvergunning, en toegang tot de beste sociale voorzieningen in Peking, Shenzhen, Shanghai, etc.
    Migranten, die minder economisch van nut zijn, worden gedegradeerd tot minder wenselijke plaatsen.

  5. Er wordt niet geantwoord op de gestelde vragen en geen oplossingen worden gegeven. Zo weten we weer hoeveel waard meningen van ‘links oriënteerde mensen’ zijn.
    Gelukkig wordt China beheerd door meer bekwame mensen. Er zijn altijd problemen. Waar niet trouwens? Er zijn betere strategieën (voor een betere wereld) dan enkel maar te wijzen op de problemen, maar geen bruikbare oplossingen te kunnen aanbieden.

  6. Het afdwingen van arbeidscontracten (en sociale zekerheid) zou een begin zijn voor veel vormen van informele arbeid.
    Daarnaast ervoor zorgen dat laaggeschoolde migranten op een legale manier goedkope huurwoningen kunnen huren. Het Guangdong-model zou een oplossing kunnen bieden in Shanghai, Peking of andere steden. In plaats van stadsdorpen af te breken, kunnen ze gerenoveerd worden, en wordt verhuur legaal gemaakt.
    Andere oplossing is ervoor zorgen dat migrantenkinderen toegang hebben tot openbaar onderwijs in de grote steden. Nu heb je miljoenen kinderen die bij hun grootouders zitten met alle psychologische problemen als gevolg.
    Het probleem is juist dat bij elk van de drie punten sinds enkele jaren een verslechtering te zien is.
    De oplossingen zijn mogelijk, het beleid wil niet mee.

  7. Het artikel hier gaat over de vorming van stedenclusters. Als ik goed gelezen heb, is er niemand per definitie tegen de plannen. Wel tegen de mogelijke nadelen die ermee gepaard kunnen gaan. Maar de opgesomde problemen toeschrijven aan een beleid dat ‘niet mee wil’ is te kort door de bocht.
    De opgesomde problemen worden niet altijd als een probleem beschouwd door elke burger. Ook in China heb je gevestigde belangen en ‘niet-links oriënteerde mensen’. Ook als ze ze zien als problemen, hebben ze mogelijks andere oplossingen. Een oplossing kan even goed een bron zijn van een ander probleem. Bijvoorbeeld: het afdwingen van arbeidscontracten en sociale zekerheid heeft als gevolg dat sommige ondernemingen gewoon minder personeel gaan aanwerven en stijgt daardoor de werkloosheid.
    Een goedwerkend éénpartijsysteem vereist dat de Partij luistert naar ‘links en niet-links oriënteerde’ meningen. De discussie over ‘de oplossingen’ gaat ons te ver afdwalen van het artikel.

  8. Natuurlijk zijn die stadsclusters goed beleid. Heel wat regio’s zijn nog niet goed geïntegreerd (transport, industrieën, etc).
    Het is duidelijk dat de regering de kant van de middenklasse kiest, die ze beschermt en voordelen geeft. Dat is waarschijnlijk ook geen slechte keuze. Is het socialistisch of links ? Niet echt, natuurlijk.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *