In het verleden kwamen de werkers bij de buurtcomités tussen bij burenruzies, echtelijke problemen, netheid en (gescheiden) afval, en geboortepolitiek. Recentelijk is er echter meer te doen dan burenruzies en dergelijke te beslechten. De problemen worden ingewikkelder, met onder meer druggebruik, geweld in het gezin, alleenstaande senioren, … . Minder steun van de familie en lossere buurtverhoudingen verhogen ook de nood aan meer professionele hulp. De opgeleide sociale werkers kennen beter de nieuwe sociale problemen en hoe deze aan te pakken, maar anderzijds kunnen ze leren van oudere collega’s met meer ervaring. Vooral buurtgemeenschappen, scholen en hospitalen hebben het meest sociale werkers nodig. In april trad de eerste gediplomeerde sociaal werker in dienst in het ziekenhuis van de Universiteit van Peking. Het werk dat zij verricht om wel en wee te delen met de patiënten, werd vroeger gedaan door familie en vrienden.
Volgens professor Wang Wei van de ‘Nationale School voor Administratie’ zorgde de overheid vroeger voor alles en trok ze zich nadien terug uit een aantal sectoren. Het land heeft een nieuw sociaal kader nodig van overheid en NGO’s. Meer sociale werkers is maar een eerste stap. Wang vindt dat het beroep niet goed gereglementeerd wordt en pleit voor een verbetering van het management bij het NGO-werk. Veel afgestudeerden komen bij de buurtcomités terecht omdat het moeilijk is een andere baan te vinden. Een werker bij een buurtgemeenschap verdient 1000 yuan per maand, het equivalent van een kelner. Anderzijds krijgt de werker wel een hukoustatuut van stedeling, maar hij kan met het loon toch geen woning aanschaffen. Overigens dateert het eerste examen voor sociaal werker maar uit 2008. Wang Wei vraagt ook aan de regeringen om hun salaris op te trekken omdat sociaal werk veel toewijding vergt. Shanghai en Shenzhen werken in deze richting. Shenzhen is van plan op drie jaar tijd het salaris van de sociale werkers te verhogen tot 3720 yuan per maand.
