Pas eind vorig jaar verklaarde China dat het alle armoede uit het land verbannen had. Wie dat laat lijkt moet eens op de kaart kijken hoe groot het land is en hoe weinig bebouwbare grond er voor zoveel mensen beschikbaar is. Dit artikel introduceert een concreet voorbeeld van armoedebestrijding Chinese stijl.
Over de vooruitgang die de afgelopen tien jaar in China is geboekt, en de toenemende nadruk op gemeenschappelijke welvaart en duurzame ontwikkeling.
Vorig jaar is de bescherming van het cultureel erfgoed in Tibet er flink op vooruitgegaan. De betere bescherming van het leefmilieu bevordert het ecotoerisme. Dat resulteert in beide gevallen in een hoger inkomen voor de lokale bevolking.
Een Chinees professor legt uit welke strategie China volgde bij de succesvolle armoedebestrijding die eind 2020 de extreme armoede volledig elimineerde. Naast sociale steun aan mensen in problemen blijkt activering een sleutelfactor.
De maatschappij die het elektriciteitsnet in Tibet beheert heeft een bijzondere erkenning gekregen voor haar bijdrage aan de armoedebestrijding.
Bij het uitreiken van onderscheidingen en certificaten aan personen die bijdroegen aan de strijd tegen de armoede heeft president Xi Jinping verklaard dat de strijd tegen de erge armoede nu gewonnen is.
De burelen voor armoedebestrijding gaan op in een nieuwe Nationaal Administratie voor Plattelandsvernieuwing. Dat staat in regeringsdocument nr.1, het document waarin traditioneel bij het begin van het jaar de landbouw- en plattelandsstrategie uiteen gezet wordt.
Vorig jaar verkochten 832 arme rurale kantons een kwart meer online en bij de landbouwproducten bedroeg de sprong zelfs 43%. We bekijken hoe het autonome Miao kanton Rongshui de armoede achter zich liet door in te zetten op e-commerce.
De laatste arme Chinese arrondissementen zijn uit de absolute armoede getild. Daarmee is de doelstelling van 2012 verwezenlijkt. Het komt er nu op aan te beletten dat sommigen terugvallen. Een grote groep Chinezen is intussen niet arm maar heeft toch een laag inkomen. Ook zij moeten ‘gemiddeld welvarend’ kunnen worden.
Voorzitter Qizhala van het regionale Tibetaans bestuur heeft ontkend dat Tibetanen gedwongen worden te verhuizen om zo via een opleiding aan werk te geraken. Volgens hem is het aanleren van nieuwe vaardigheden om elders werk te vinden volledig gebaseerd op vrijwilligheid
