Wil het Westen met het discours over onderdrukking van de Oeigoeren vooral Beijing in een kwaad daglicht plaatsen? De Chinese regering noemt het beleid in Xinjiang een vorm van preventie en strijd, gericht tegen terrorisme en separatisme. Vooral in niet-Westerse landen vindt die boodschap gehoor.
Washington tegen ‘onderdrukking van de islam’
Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft zijn jaarlijkse rapport uitgebracht over godsdienstvrijheid in andere landen. Alweer een aanleiding voor de regering van de VS om China aan te vallen. Ditmaal was een thema dat van de Oeigoeren in Xinjiang. Bestrijden Amerikaanse liberals, democraten en republikeinen elkaar op allerlei vlakken, over hun standpunt dat de Chinese regering zijn bevolking tiranniseert zijn ze het roerend eens. In de autonome Oeigoerenregio Xinjiang onderdrukt Beijing volgens Washington de islam. De VS zegt dat het de moslims zal beschermen, in China welteverstaan.
Inmenging
Op zijn reguliere persconferentie kreeg Geng Shuang, woordvoerder van het Chinese ministerie van BuZa hierover een vraag. Geng noemde dat wat er in het rapport van de VS over Xinjiang staat een flagrante inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van China. Dat was ook zijn oordeel over de dreigende commentaren van buitenlandminister Pompeo (‘de geschiedenis zal hierover niet zwijgen‘).
Godsdienstvrijheid
Geng vergeleek het aantal moskeeën in Xinjiang met dat in de VS. In de autonome regio voor Oeigoeren alleen al staan er 24.400, wat betekent dat er een islamitisch gebedshuis is voor elke 530 moslims. Het aantal moskeeën in de hele VS is minder dan een tiende van dat aantal.
Volgens westerse organisaties en media zijn er in Xinjiang kampen en is de regio ‘een open gevangenis’. Beijing spreekt van ‘centra voor beroepsopleiding en educatie’. Het doel is, zo legt de Chinese regering uit, om de aantrekkingskracht van radicale politieke en terroristische stromingen te breken. Dat wil men bereiken door de doelgroep uitzicht op werk te bieden, een harmonisering van de verschillende bevolkingsgroepen en ‘liefde voor een verenigd China’. Sinds twee jaar is het vroegere grote aantal aanslagen door Oeigoeren in Xinjiang en zelfs in de rest van China tot het nulpunt gedaald. Dat is volgens Beijing alvast een groot succes van het beleid in Xinjiang.
Contraterrorisme
‘Daarom’, zegt Geng Shuang, ‘heeft het werk van de centra niets te maken met godsdienst of godsdienstvrijheid en alles met strijd tegen terrorisme en separatisme’. Ook Erkin Tuniyaz, de vicegouverneur van Xinjiang, heeft die stelling bij de VN naar voren gebracht. Tuniyaz verdedigde op 25 juni het Chinese regeringsbeleid voor de VN-Raad voor de Mensenrechten in Genève. Tuniyaz legde uit dat het sommige burgers beschermt tegen radicalisering en anderen burgers tegen geweld. Geen aantasting, maar juist een verdediging van de rechten van velen dus.
Indonesische standpunten
De regering van Indonesië, lijkt het ermee eens te zijn dat in Xinjiang de godsdienst niet bedreigd wordt. In het land met de grootste moslimbevolking ter wereld is ook een rapport verschenen. Het Institute for Policy Analysis of Conflict uit Jakarta legt in een document van 17 pagina’s uit dat sommige Indonesiërs en Islamitische groepen de westerse verhalen over godsdienstvervolging zien als propaganda om China in een kwaad daglicht te plaatsen. De Indonesische regering vreest bovendien dat ze door steun aan de Amerikaanse campagne inzake Xinjiang de gewelddadige islamisten in eigen land zou aanmoedigen. Waarnemers van twee grote moslimorganisaties in Indonesië, de Nahdlatul Ulama en de Muhammadiyah, hebben een bezoek gebracht aan Xinjiang. Ze vonden enerzijds dat ze te weinig gelegenheid hadden gekregen om met gewone Oeigoeren te praten. Anderzijds konden ze wel deelnemen aan het vrijdaggebed en de moskeeën bezoeken. Verder studeren er honderden Indonesische moslims in China en ook zij staan zeer sceptisch tegenover de westerse beweringen. Volgens hen is ‘de verhouding van de Chinezen met hun islamitische landgenoten oké of het nu in Xi’an is Xinjiang, of in Ningxia’.
De kwestie van het separatisme
De regering in Jakarta ziet de Chinese politiek rond de moslimminderheden in Xinjiang eerder als een legitiem antwoord op het separatisme. Indonesië heeft begrip voor een strijd tegen separatisme. Het land heeft zelf met een dergelijke beweging te kampen. Het gebeurt overigens dat Oeigoerse activisten in het Westen openlijk toegeven dat het hen uiteindelijk om afscheiding te doen is. Zij vragen niet alleen om steun voor de Oeigoeren, maar willen van hun kant ook betogen voor en samen met geestverwanten uit Hongkong en Taiwan. Een interview van afgelopen zaterdag in De Standaard eindigt zo: ‘op het 5 juli protest … in de Europese wijk, dan zal ik er zijn. De Oeigoerse vlag had ik al. Die uit Taiwan en Hongkong heb ik onlangs op bol.com gekocht‘.
De boodschap van Beijing
De visie van de Chinese regering over haar bestuur in Xinjiang lijkt vooral aan te slaan bij landen die niet meteen tot de westerse invloedssfeer behoren. Van 18 tot 21 juni bezochten diplomaten uit 14 landen en een vertegenwoordiger van een islamitische organisatie de regio op uitnodiging van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken. Het ging om vertegenwoordigers in Genève van landen zoals Algerije, Laos, Nigeria, Somalië, Servië en Tadzjikistan. In het gezelschap reisde ook iemand van de Organization of Islamic Cooperation mee. In een artikel van het officiële persbureau Xinhua getuigen ze van hun gesprekken met mensen uit verschillende lagen van de bevolking. Ze waren in moderne stedelijke gebieden in het noorden van Xinjiang met een mix van bevolkingsgroepen. Ze gingen ook naar het zuidelijke Kashgar en Hotan, waar vooral Oeigoeren wonen. Volgens de buitenlandse bezoekers neemt Xinjiang doeltreffende maatregelen om de plaatselijke economie en de sociale stabiliteit te bevorderen.
Bronnen: website ministerie van Buitenlandse Zaken van China, SCMP, De Standaard.
Misschien moeten ze ook Nike, Volkswagen en andere grote bedrijven uitnodigen. Blijkbaar proberen ze deze grote bedrijven hier in te mengen om China te boycotten. En was succesvol niet omdat deze bedrijven echt om geven of de waarheid wil. Maar meer dat de loon in Vietnam vele malen goedkoper is dan in China. Goede excuses om uit Chinese productie te halen. Misschien moet het volk deze westerse bedrijven en hun productie boycotten.
Bovenstaande is redelijk absurd.
Ten eerste is het argument ‘het Westen wil de Chinese regering in een kwaad daglicht plaatsen’ een afleidingsmanoeuvre om niet over de essentie te moeten spreken. Waarom zou Europa China trouwens in slecht daglicht willen plaatsen, als het meer te winnen heeft met een goede relatie ? In feite is het trouwens de Westerse pers, en veel minder de Westerse overheden die zich hebben laten horen.
Het is ook onjuist dat moslims in de rest van de wereld niet hun beklag doen over de behandeling van de Oeigoeren in China. Al vier jaar geleden maakten Maleisische en Indonesische vrienden in Peking me attent dat ‘China moslims onderdrukt worden in Xinjiang’ (hun woorden). In heel veel moslimlanden is de publieke opinie sterk anti-China, en de kwestie van de Oeigoeren speelt daarbij een grote rol. Kijk maar naar Turkije waar de regering onlangs nog onder druk van publieke opinie een sterke veroordeling uitsprak over de Oeigoerse kwestie.
Er is net een video met Erdogan en Xi over en gezamenlijke aanpak tegen terrorisme. Net nu Erdogan het verkiezingen had verloren in Istanbul. Er was altijd al een erg sterk anti Chinese retoriek in Indonesië. Maleisië en Indonesië hebben dezelfde taal. En natuurlijk zou hun propaganda erg makkelijk te bekeren in het Maleis. Laat me raden, 4 jaar geleden was er nieuws over het verbod op Ramadan terwijl ze nooit uitleggen dat het alleen was voor ambtenaren en kinderen en zieken zijn. Verbod op het sluiten van winkels tijdens Ramadan. Terwijl de meeste Imams deze actie goedkeuren want kinderen, reizigers, zwangere vrouwen moet een toegang hebben tot halal eten. Propaganda is altijd het vertellen van halve waarheden aan onwetende goedgelovigen. Het ziet meer naar uit dat de meeste vrome moslims niet eens echt veel van hun eigen geloof afweten.
De meeste moslimlanden hebben geen vrije of beperkte persvrijheid en overheden die zelf geen doetjes zijn als het over mensenrechten gaat. Vandaar de kloof tussen een publieke opinie die wel degelijk bezwaren heeft over de heropvoedingskampen in Xinjiang en de regeringen die vooral kijken naar economische samenwerking met China. Goed voorbeeld is Kazachstan, waar de bevolking erg anti-Chinees is (ook heel wat etnische kazachen zitten in kampen) en de regering, die het land graag een sleutelpositie in de Belt and Road ziet verwerven.
Maar blijft de essentiele vraag. Waarom moeten zo veel Oeigeren (1 miljoen) vastzitten, waaronder kinderen en bejaarden. Zijn het allemaal terroristen ?
Tijdens de verkiezingen altijd volle pers vrijheid. De president van Indonesië was zelf bestempeld als Chinees of communist tijdens de verkiezingscampagne door de oppositie. Er zijn nu zelf NL Syriëgangers die smeken om in een NL concentratie kampen te mogen zitten als hun kinderen terug mogen. Alleen weeskinderen mogen nu terug worden gehaald in NL. Soms weer opgevoed door hun grootouders, maar er zijn nu wat kinderbeschermingen die vinden dat het een zeer slecht idee is want vele grootouders zijn zelf wat te oud voor Syrië. Dus hebben ze hun kinderen gehersenspoeld om naar Syrië te gaan met hun kleinkinderen. Nu doen ze dat weer met hun kleinkinderen die net Syrië hadden overleefd. Dus die kinderen in een weeshuis of pleeggezin plaatsen wordt niet bestemd als hersenspoelen door de staat of culturele genocide als het in NL gebeurt, maar wel in China.
De vraag is: Waarom zitten zoveel mensen vast, waaronder kinderen en bejaarden ? Zijn dat allemaal terroristen ?
Het mythe van 1 miljoen is fake news door verschillende bronnen bewezen. Ja er zijn wat kinderen van jihadisten-ouders ondergebracht door pleeggezinnen en weeshuizen. Ze kregen volledig les in hun eigen cultuur. In NL is dat niet eens mogelijk. 1 miljoen dat is 10% van de Oeigoerse bevolking. Dat is niet eens mogelijk. (de redactie heeft hier een zin verwijderd die als kwetsend kan ervaren worden) . Aan 1 miljoen les geven en gezondheidscontrole en vertalers enz…enz… logistiek onmogelijk.
Kan je me die bronnen geven?