Boeren in heel China gaan steeds meer over tot het verbouwen van voedsel in plaats van niet eetbare planten. Dit is een onderdeel van het Chinese beleid de voeding van mensen en vee veilig te stellen. Dit beleid blijkt ook een goed middel de schade van de westerse handelsbeperkingen jegens Xinjiang te verminderen.
Mechanisatie in de katoenproductie in Xinjiang; foto Global Times (disclaimer)
Minder katoen
Xinjiang, dat goed is voor de overgrote meerderheid van het Chinese katoen, zal meer akkerland toewijzen voor granen. Het katoenareaal in China, ‘s werelds grootste teler van dit gewas, is in het afgelopen jaar al aanzienlijk gedaald, als gevolg van de door de VS geleide boycot en het beleid van de regering in Beijing om de nationale graanproductie te stimuleren. Boeren hadden eind mei ongeveer 2,76 miljoen hectare katoen geplant, 10,3 procent minder dan een jaar eerder, aldus de exploitant van de staatskatoenreserves van China.
Voedselveiligheid
De daling werd in de eerste plaats gedreven door een verschuiving in het nationale landbouwbeleid, omdat Beijing de veiligstelling van voldoende voedsel voor mens en dier hoog op de agenda gezet heeft. Daarnaast was het ook een gevolg van de westerse boycot van katoen uit de autonome regio Xinjiang, wegens vermeende dwangarbeid. China levert meer dan 20 procent van de katoen in de wereld en Xinjiang was in 2022 goed voor 90 procent van de totale productie van het land.
Nog meer graan
De regio Xinjiang heeft opdracht gekregen om dit jaar nog eens 320.000 hectare akkerland voor granen toe te wijzen, waarvan een groot deel oorspronkelijk katoenland was. De daling vond ook plaats nadat de centrale overheid in april de subsidies voor katoenboeren in Xinjiang verlaagde. Bovendien heeft de regio met verschillende periodes met slecht weer doorgemaakt, waaronder lage temperaturen, zandstormen en zware regenval tijdens het zaaiseizoen. Veel boeren moesten overschakelen op andere gewassen zoals maïs, nadat hun katoenzaaisel vernietigd was.
Minder winst
Andere katoen producerende gebieden in China hebben ook een afnemende interesse getoond naarmate de kosten stijgen en de winst daalt. Vorig jaar was de gemiddelde winst voor het verbouwen van elke mu katoen (0,067 hectare) slechts RMB 58,4 yuan voor Chinese boeren, zonder rekening te houden met subsidies. Dat was een duik van 97 procent ten opzichte van het voorgaande jaar, aldus de China Cotton Association.
Van uitvoer naar invoer
Zheng Fengtian, een landbouwprofessor aan de Renmin University in Beijing, vertelt dat het waarborgen van zelfvoorziening in voedsel hoger op de agenda van Beijing staat, omdat het als een nationale veiligheidskwestie wordt beschouwd. Wanneer de vraag naar katoen groter wordt dan de lokale productie, kan die door invoer aangevuld worden. ‘Het zou onzin zijn als we zeggen dat de boycot van de Verenigde Staten geen invloed op de textielexport van China heeft. Onder dergelijke omstandigheden moeten we niet op één paard wedden’, aldus Zheng.
Commentaar
Dit bericht toont opnieuw hoe de Chinese vindingrijkheid westerse aanvallen kan weerstaan; niet zozeer met tegenaanvallen, maar vooral met het omzetten van tegenslag in voordeel. Bovenstaande link naar het eerdere artikel van Chinasquare laat zien hoe verdacht de aantijgingen waarop de Amerikaanse ‘Uygur Forced Labor Prevention Act’ zijn. Echter, in plaats van zich te verliezen in een nietes-welles discussie, neutraliseert China de aanval met inpassing van het effect van de boycot in binnenlands beleid.
Bron: South China Morning Post
